Matthijs Danes (Alterra, Team Spatial Knowledge Systems) is gespecialiseerd in geografische informatie en communicatie. Dat valt op zichzelf nog wel uit te leggen aan potentiële opdrachtgevers. Maar hoe doe je dat op een beetje leuke manier? Dus zonder de geijkte presentaties met Powerpoints en bullitpoints? Zijn antwoord op die vraag is de Smart Campus. Maar dat antwoord gaat verder dan een aantrekkelijk acquisitie-ideetje. ‘Communicatie is meer dan het verstrekken van informatie. Het is zaak je publiek te boeien en vermaken. Met hopelijk als resultaat het starten van een discussie die in de crowd een heel eigen leven gaat leiden. De massa onderdeel uit laten maken van het proces’, legt Danes uit. ‘Mensen zelf de meerwaarde laten ontdekken van je informatie en deze zelfs verrijken door er aan bij te dragen. Een soort publieke innovatie. Wij van de Geo-club proberen daar de infrastructuur voor aan te dragen. We stellen data beschikbaar en geven de handleiding om zelf data toe te voegen en interpreteren.’ Dat klinkt nog vaag. Een mooi voorbeeld van vermaken en informeren, van experience communication, het ondergaan van informatie, is augmented reality. Nog voordat er een steen gelegd was van het nu opgeleverde Orion kon je dankzij een gadget van het Geolab twee jaar geleden het gebouw al virtueel ondergaan. Met een app op je smartphone kon je rond het gebouw lopen, er zelfs naar binnen gaan, alsof het er al stond. Een magische ervaring.
Dynamische informatie
Maar echt ‘smart’ is dat nog steeds niet. In wezen is het niet meer dan statische informatie op een attractieve manier presenteren. Leuk, maar niet slim genoeg, vindt hoofd Education Facilities Joris Fortuin. ‘Smart is mijns inziens het weergeven van dynamische informatie: wat ik vandaag zie is morgen weer anders, omdat de informatie is veranderd.’ Fortuin maakt samen met Danes en Marc Lamers (directeur Corporate Communication & Marketing) deel uit van een werkgroep (in oprichting) die het idee van de slimme campus verder gaat uitwerken. ‘We meten heel veel op de campus’, licht Fortuin toe. ‘Het aantal mensen in de gebouwen, het gebruik van energie en water et cetera. Maar is het mogelijk om die dynamische informatie te geven aan bepaalde doelgroepen? We hebben nu een app in ontwikkeling waarmee je de weg kunt vinden op de campus. Dat is statische informatie. Door dat te koppelen aan we@wur zou je ook mensen kunnen vinden op de campus. Dat is nog steeds niet ‘smart’. Maar als je de app zou uitbreiden met het menu in de restaurants op de campus, dan wordt het al een stuk dynamischer. Als het dynamisch is, dan wordt het pas leuk. Dan wordt het pas slim. Slim combineren van informatie, dat is voor mij Smart Campus.’ Fortuin bekijkt het concept vanuit de operationele hoek. Hoe maak ik nieuwe techniek nuttig en bruikbaar in het dagelijks leven op de campus. ‘Ik krijg regelmatig de vraag van studenten of het aantal beschikbare werkplekken in beeld is te brengen. In principe kan dat. Wij kunnen via ons netwerk zien welke computers beschikbaar zijn of niet. Studenten kunnen ook in de computerzalen werken als die beschikbaar zijn. Dat is dynamische informatie die je met een app om kunt zetten in bruikbare informatie naar studenten.’ De vraag is natuurlijk wel wie dat gaat betalen. Een app maken kost geld.
Glazen huis
‘Smart Campus is het concept waarbij je zichtbaar maakt wat er op de campus te zien en te doen is’, kijkt Lamers er vanuit zijn perspectief naar. ‘Zichtbaarheid, daar draait het om. Smart Campus is een manier om je te presenteren. Wij hebben hier een hyperbijzondere organisatie en dat kun je met een smart-campusconcept op een verrassende en vernieuwende manier laten zien.’ De vraag is natuurlijk hoe je dat doet. Lamers erkent dat hij dat ook niet zo een-twee-drie weet. ‘Ik heb nog niet goed in beeld wat de mogelijkheden zijn. Maar met Smart Campus kun je bijvoorbeeld van elke dag een open dag maken. Nu doen we dat twee keer per jaar voor nieuwe studenten. Maar dat kan ook 365 keer per jaar.’ ‘We hebben net het project Buurten bij de buren gehad. Dat kun je natuurlijk ook virtueel doen. Hang bijvoorbeeld een paar webcams op in de kassen. Het gaat erom dat we contact maken met elkaar. Het gaat om onderlinge verbondenheid, het wij-gevoel, en daar trots aan ontlenen. Impuls als debatcentrum zou je internationaal kunnen maken, zodat je niet fysiek op de campus hoeft te zijn om mee te debatteren. Het "smarte" zit hem wat mij betreft in de interactie met mensen: met collega’s, studenten en externen. De gesprekken en discussies aangaan, daar laat je je maatschappelijkheid mee zien. Daarmee ben je een glazen huis in plaats van een ivoren toren.’
Ideeën
Initiatiefnemer Danes wil vooral experimenteren. ‘Er is hier een goudmijn aan data beschikbaar op de campus. Wij hebben in onze gebouwen zo’n 1800 sensoren zitten die om de zoveel minuten informatie geven over onze omgeving. Wat kunnen we daar mee? Wij willen die data openstellen voor studenten. Dingen laten zien die normaal gesproken onzichtbaar zijn. Met apps, routes of interactieve kaarten. Doe maar, ga ermee aan de slag. Wij willen daar ook een eenvoudige kit voor maken met een eigen sensor om tijd, beweging, beeld en andere dingen te meten. Voor maximaal vijftig euro aan materiaal en meten maar. Ideaal om allerlei gekke dingen te verzinnen.’ Want de échte innovatie zit ‘m volgens Danes in de ideeën, niet in de hardware. ‘Het gaat om de creativiteit, om de dwarsverbanden die je kunt leggen tussen werkvelden. Mijn grote droom is om een groot evenement voor studenten te organiseren op de campus. Die moeten dan in één dag een werkende app maken. Een evenement met prijzen en al. Juist de onderlinge stimulans zal leiden tot een innovatie-boost.’