Tekinerdogan kwam op zijn vierde met zijn Turkse ouders naar Nederland en groeide op in het dorpje Ulft, onder Doetinchem. Hij studeerde Informatica aan de University of Twente, waar hij in 2000 ook promoveerde. Nadat hij enige tijd aan de Bilkent universiteit in Ankara had gewerkt, werd hij in 2015 leerstoelhouder Informatietechnologie in Wageningen.
De mensheid heeft volgens Tekinerdogan drie grote technologische sprongen gemaakt: de ontdekking van stoom- en waterkracht, de ontdekking van elektriciteit en de digitale revolutie. Inmiddels bevinden we ons in de vierde industriële revolutie, zegt hij, met diverse grote innovaties zoals kunstmatige intelligentie, robotica, cloud computing en big data. ‘In deze industrie 4.0 vervagen de grenzen tussen systemen en fabrieken. In plaats daarvan komen de smart systems, waarbij machines direct communiceren met andere machines. Zo ontstaat een autonoom systeem dat zichzelf optimaliseert.’ Een voorbeeld is smart farming, precisielandbouw die gebruikmaakt van IT om de productie van gewassen te optimaliseren.
Voor het bouwen van een smart system heb je drie dingen nodig, legt Tekinerdogan uit. Ten eerste moet je grote hoeveelheden data verzamelen. Vervolgens heb je slimme applicaties, ofwel software, nodig die deze data op de juiste manier kunnen analyseren en ervoor zorgen dat machines met elkaar kunnen communiceren. Maar daarnaast moeten we volgens hem ook het menselijke aspect niet vergeten. ‘Mensen zijn niet alleen gebruikers van deze systemen, ze spelen ook een actieve rol bij het ontwerpen, ontwikkelen, testen en onderhouden ervan. We moeten stilstaan bij de impact van IT op de mens en omgekeerd. Er heerst ook angst bij mensen: wat als de machines alles overnemen?’
Tekinerdogan begrijpt de angst, maar is ervan overtuigd dat we zonder deze technologie niet verder kunnen. ‘Software is een wezenlijk onderdeel van onze samenleving. Het is belangrijk dat we de potentie van IT inzien en die op de juiste manier toepassen. De bevolking groeit exponentieel en als we niets doen, is er in 2050 een tekort aan voedsel en grondstoffen. Onze leerstoelgroep bekijkt dit probleem vanuit een technisch perspectief, maar tegelijkertijd is het heel toepasbaar. Ik denk dat we met behulp van smart systems voedselproductie, energie- en grondstofgebruik kunnen optimaliseren, waardoor we de groeiende bevolking ook in de toekomst kunnen voeden.’