Het besef dat ze zich tijdens het WK in Spanje wist te plaatsen voor de Paralympics is nog niet helemaal bij Anna doorgedrongen. ‘Het was eigenlijk niet zo’n goed WK voor mij. Misschien een beetje flauw om te zeggen, maar de piste lag mij niet. Er was een lang, vlak stuk en dan heb ik mijn gewicht niet mee.’ De studente Voeding & Gezondheid wist zich bij de slalom echter bij de beste acht te plaatsen, waarmee haar ticket naar Sotsji is veilig gesteld. ‘De komende tijd kan ik me nog indirect plaatsen voor de andere onderdelen, zoals de reuzenslalom en super G.’
Geleerd om af te zien
Anna weet niet beter dan dat ze zich op één been moet voortbewegen. Toen haar moeder zwanger van haar was, kreeg ze een ongeluk. Daardoor werd Anna geboren met een onvolgroeid rechterbeen. ‘Als kind besef je wel dat het niet normaal is,’ vertelt Anna. ‘Ondanks de pijn en de beperkingen die het soms oplevert, valt er prima mee te leven. Misschien heeft het me wel geleerd om meer af te kunnen zien.’ Want afzien moet ze, als de slalom-specialiste op haar ene ski de berg af suist. ‘De ski’s zijn hetzelfde als bij gewoon skiën, alleen gebruik ik speciale krukski’s die je op de sneeuw kunt zetten om je balans te bewaren. Ik probeer echter die krukski’s zo min mogelijk te gebruiken, want ze remmen je enorm af. Daardoor komt wel de druk van je hele gewicht op dat ene been te staan. Het is heel zwaar, je bent constant aan het werken.’ Het harde werken is juist wat de Bennekomse zo aanspreekt aan het skiën. ‘Skiën is een complexe sport. Het vraagt veel van je, zowel technisch, fysiek als mentaal. Ik hou van de snelheid die het skiracen met zich mee brengt.’ Het liefst staat Anna het hele jaar door op de lange lat. ”s Zomers ben ik alleen maar bezig met krachttraining en conditie; fitnessen, fietsen. Niet heel spannend. Maar als ik dan ‘s winters dan weer met de eerste lift omhoog ga, dan weet ik weer waarom ik het allemaal doe. Ik zou alsmaar door kunnen skiën.’ ‘Ik leer elke dag nog bij’ Als kind leerde Anna skiën van haar vader. Pas zeven jaar geleden tilde ze de wintersport naar een hoger niveau. ‘Ik had wel talent, maar geen techniek. Daarom heb ik iemand gezocht die mij op dat gebied wat kon leren. Hij was wedstrijdskiër en nam mij een keertje mee naar een toernooi. Zo is het balletje gaan rollen.’ De afgelopen vier jaar stonden bij de studente alleen maar in het teken van skiën. ‘Ik leer echt elke dag nog bij.’ Elk jaar is ze zo’n twintig weken in het buitenland aan het trainen. Dat zijn volle dagen; zeker drie uur op de piste, daarna krachttraining, uitfietsen, fysio, video-analyse en ski’s waxen. ‘Je bent blij als je om tien uur in bed ligt. Zeker ‘s winters is de sport niet te combineren met de studie.’ In februari is Anna begonnen met de master Nutrition & Health. Contact met haar studiegenoten is er amper. ‘Ik lig zo erg buiten schema dat ik telkens bij andere mensen in de klas zit. Maar dat heb ik er wel voor over. Docenten zijn gelukkig erg flexibel. Ze snappen wel dat ik van de ene naar de andere groep ga.’ Dat ze niet veel meer mee krijgt van het studentenleven vindt Anna niet erg. ‘De eerste drie jaar dat ik hier studeerde heb ik het studentenleven wel meegemaakt. Ik zat bij de Navigators en woonde in het centrum van Wageningen in een heel gezellig studentenhuis. Verder heb ik een jaartje bestuur gedaan en was bijna op elk feestje te vinden. Ik weet dus wel wat ik mis. Mijn prioriteit ligt nu bij Sotsji. Ik ben relatief laat begonnen met skiën, dus ik zit nog niet aan mijn top. Mijn concurrentie is erg sterk, maar als ik zo doorga zou ik nog best voor een verrassing kunnen zorgen.’