Rahul Shenoy, masterstudent Environmental sciences uit India, vertelt over gebeurtenissen in zijn land.
‘Mijn familie en vrienden zijn over het algemeen geen fan van de huidige regering, maar we waarderen deze ingreep zeer. In onze Whatsapp-groep houden we elkaar op de hoogte van de laatste ontwikkelingen, bijvoorbeeld van de lengte van de rij voor de bank. Omdat de geldvernietiging tot nu toe goed heeft uitgepakt, maken we ook veel grappen en delen we grappige internetberichten met elkaar.
Ik proef meer positiviteit in de Indiase samenleving. Vrijwilligersorganisaties helpen armen en ouderen om hun geld in te ruilen en er is een uitzondering gemaakt voor onmisbare dienstverlening zoals ziekenhuiszorg; die kan nog met het oude geld worden betaald. Op die manier wordt dit beleid bijna een sociale beweging waarbij mensen samenwerken om de corruptie tegen te gaan.
Ik had persoonlijk het meest last van de corruptie toen ik werd toegelaten tot de middelbare school. De school vroeg me om een deel van het schoolgeld – 14 duizend van de in totaal 70 duizend roepie – contant mee te nemen en zette dat bedrag uiteindelijk niet op het betalingsbewijs. Ik wist wel wat er aan de hand was, maar ik werkte mee omdat ik graag naar die school wilde. India heeft in wezen een parallelle economie: voor elke geregistreerde aankoop moet je een extra, zwarte betaling doen. Het is belachelijk.
Natuurlijk heeft de geldvernietiging ook negatieve gevolgen, bijvoorbeeld voor armen die geen bankrekening hebben. En ook voor mij: ik heb nog oude roepiebiljetten op zak. Aangezien ik niet in de buurt van een Indiase bank ben, kan ik die niet inwisselen voor eind december. Ik denk dat ik die maar bewaar als souvenir.’