Student
Blog

Oerkreten

Het schemert. Geen enkele lantarenpaal in de buurt, maar onze fietslampen schijnen ons bij. Met opperste concentratie probeer ik koers te houden op het verhoogde richeltje van stevig zand, terwijl andere lichtjes naast mij hun weg over het modderpaadje of het duingras vervolgen.

Nog een laatste obstakel in de vorm van een twintig meter lange plas water en deze avontuurlijke rit zit er op voor vandaag. Zo’n twintig bezwete mensen druppelen binnen in de groepsaccommodatie op Schiermonnikoog. Voornamelijk studenten en docenten van Van Hall Leeuwarden en de WUR- hier nog verenigd. Doel van dit weekend is het vangen en zenderen van hazen voor het PhD-project van een docent van Van Hall. Twee vogelaars kijken toe hoe een lange linie mensen, op ruime afstand van elkaar, steeds een stukje verder richting de opgezette netten loopt. Ondertussen oerkreten slakend als ‘whoeee’ en ‘hohoho’, slaand op twee bamboe stokken. Terwijl een van de docenten de groep als een generaal vol overgave naar voren leidt, houdt een ander contact via de walkietalkie. ‘KAKKETOE!’ Het stopteken. Oftewel: een haas in het net. De vangst is veertien hazen over deze twee dagen. Tien daarvan hupsen er nu in het gebied rond met een GPS zender waarmee de bewegingspatronen van de dieren kunnen worden gevolgd. Het weekend zit er weer op. De bemodderde fietsen worden met de hogedrukspuit schoongespoeld waardoor het stickertje ‘gelieve op de paden te blijven’ weer zichtbaar wordt. Napratend over de van dichtbij toch wel erg grote hazen, de gespotte drieteen strandlopertjes en het grappige accent van de uit Italië ingevlogen hazendeskundige komen we weer in Lauwersoog aan. Enigszins gehavend door de stekelige duindoornbosjes maar met rode koppen van die heerlijke terugtocht langs de zee. Zo leuk kan wetenschap zijn.

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.