Hoe ging het, veel strijd moeten leveren?
‘De start was heuvel op, dus ik ben behoudend begonnen. Maar na de eerste 100, 200 meter zag ik geen enkele vrouw voor me, alleen mannen waarmee we waren gestart. Onderweg riep ook nog iemand iets over voorsprong, en toen ben ik in de slotronde mannen gaan inhalen, van man naar man lopend, me steeds richtend op de volgende.’
Gaf Bennekom thuisvoordeel?
‘Er waren wat meer Wageningse deelnemers en bekenden, en meer aanmoedigingen. Verder had ik de dag ervoor het rondje verkend, wat anders pas lukt op de wedstrijddag. Het was best fijn vooraf te weten dat het parcours goede paden en geen obstakels had; dan ga je toch rustiger slapen.’
Had je hier naar toegewerkt, wilde je hier pieken?
‘Dit was mijn eerste wedstrijd in zes maanden. Ik ben vier maanden in Zweden geweest waar ik geen atletiekbaan heb gezien. Daarom had ik geen idee van mijn vorm, maar Tonnie, mijn trainer, zei: niet lullen maar lopen. Achteraf was het misschien was het juist goed zo. Ik heb zelfs genoten onderweg, van de toeschouwers, het horen roepen van mijn naam, zonnetje erbij; ik ben helemaal blij.’