Heimwee naar Italië

‘Ik mis Italië. Tijdens mijn stage had ik geen moment heimwee naar Nederland, al mis je natuurlijk wel je vrienden. Maar nu heb ik een constant verlangen naar het Italiaanse leven en wil ik het gevoel oproepen dat ik daar had. Weliswaar moest ik wennen aan de sterke espresso en de warme lunch, maar nu wil ik niet meer anders! In Italië voelde ik me een echte Italiaanse, helemaal ingeburgerd. Toen mijn schoonzus en ouders op bezoek kwamen werden we als toerist behandeld in een restaurant. Dat vond ik echt niet leuk. "Ik woon hier! Geef me die Italiaanse kaart!" Tijdens mijn stage deed ik onderzoek naar de Morpho vlinder in de overdekte kassen van de vlindertuin van Montegrotte. Het is bekend dat de mooie blauwe kleur van de vlinder bijdraagt aan het paringsgedrag, over de feromonen om een vrouwtje te lokken is echter nauwelijks iets bekend. Vandaar dat ik observaties uitvoerde, om het gedrag van de mannetjes vlinders te bekijken. Daarnaast heb ik dode vrouwtjesvlinders open gesneden om de organen te bekijken. Twee dagen in de week had ik alleen maar Italiaanse collega’s die geen Engels konden. In het begin moest ik wel drie keer vragen wat de ander precies bedoelde, maar ik heb hard geoefend en op een gegeven moment kon ik in de pauze ook gezellig meepraten. Dat niet iedereen Engels sprak gaf op die manier meerwaarde aan mijn stage. Het werd specialer. Ik woonde in een slechte buurt. Vanuit mijn slaapkamerraam zag ik hoe kerels zichzelf aftrokken, iemand een auto open brak en een junk een spuit in haar lies zette. Maar gelukkig stond er een hek om mijn huis, daardoor voelde ik me altijd wel veilig. Ook zat het wel goed met de sociale controle. De winkeliers in de straat kenden me, als enige blonde, en mijn huisgenoten hielden in de gaten of ik wel thuis kwam. Ik was een deel van de gemeenschap en helemaal op mijn plaats. Gelukkig mag ik in november terug naar een internationaal vlindercongres waar ik mijn resultaten ga presenteren en hopelijk een beetje kan netwerken.’