(Foto: Udo van Dongen)
Dat laat marien bioloog Jop Coolen zien in zijn proefschrift North Sea Reefs. Hijpromoveerde vorige week op zijn studie naar de soortenrijkdom op de riffen in de Noordzee. En van die kunstmatige riffen zijn er nogal wat. Alleen wat vergane boten betreft telt de zee al naar schatting 27.000 wraklocaties. Daarnaast zijn er ongeveer 1400 boorplatforms voor olie- en gaswinning en meer dan 1500 windmolens. En dat laatste aantal neemt jaarlijks met honderden exemplaren toe.
Stapstenen
Zeeleven maakt dankbaar gebruik van de mogelijkheden om zich aan die harde ondergrond te hechten. Coolen toont daarbij aan dat mosselen voor de verspreiding over de Noordzee de boorplatforms en windmolens als stapstenen gebruiken. Als tussenstations die het mogelijk maken zich verder te verspreiden dan van nature mogelijk is. De kale zandige bodem van de Noordzee is van zichzelf niet geschikt voor mosselen, zeepokken, zeeanjelieren etc. om te leven.
Er kleeft evenwel ook een nadeel aan off-shore installaties: ook exoten maken er dankbaar gebruik van. Een soort als de Japanse spookkreeft doet het goed in een omgeving met een getijdenzone. Boorplatforms en windmolens voorzien daarin. Het zijn kleine kustgebiedjes met eb en vloed midden op zee. Volgens Coolen kun je dat voorkomen door na gebruik alleen de onderwater-delen van die installaties te laten staan.
Deze week komt het onderzoek van Coolen uitvoerig aan bod in het nieuwe nummer van Resource.
Kijk hieronder naar een fotoserie van fotograaf Udo van Dongen over het Noordzeerif.
