‘Op Sal, één van de Kaapverdische eilanden, heb ik vierenhalve maand meegedraaid met een project ter bescherming van zeeschildpadden. Stropers zijn de grootste bedreiging voor de Kaapverdische dikkopschildpadden, vooral voor vrouwtjes die het strand opkomen om een nest te maken. Als field assistant was het mijn taak de schildpadden daartegen te beschermen, bedreigde nesten te verplaatsen, vrijwilligers op te leiden, toeristen te woord te staan en zo veel mogelijk wetenschappelijke informatie te verzamelen over de populatie.
Storende schildpad
Om stroperij te voorkomen liepen we op de belangrijkste stranden de hele nacht patrouille, verdeeld over twee shifts van gemiddeld zo’n 8 uur. Overdag waren we meestal druk met het verplaatsen van nesten, dataverwerking, kamponderhoud, voorlichting en een hoop andere taken. Van slaap kwam dan ook niet veel terecht. En de slaap die ik kreeg, werd soms verstoord omdat er een schildpad over me heen kroop.
Chronisch slaapgebrek
Ons team bestond uit zowel lokale als internationale medewerkers. Daarnaast werden we bijgestaan door internationale vrijwilligers. We verbleven met z’n allen in tenten naast een kitesurfschool. We hadden slechts één dag in de week vrij, dus er was weinig tijd om leuke dingen te doen buiten het project. In het begin gingen we tijdens onze folga (Creools voor vrije dag), vaak uit in Santa Maria, maar na een tijdje ben je daar door het chronische slaapgebrek gewoon te moe voor. Het beste aan de folga’s waren misschien nog wel de verrukkelijke caipirinha’s op het strand, waar we ondanks onze vermoeidheid toch altijd van konden genieten. Wel heb ik zo veel mogelijk veel gesnorkeld en meegeholpen met een project om de vogelpopulatie te monitoren. Voor een van die broedlocaties moesten we drie kwartier snorkelen en vervolgens een steile rotswand beklimmen.
M’n weinige slaap werd weleens verstoord doordat een schildpad over me heen kroop
Militaire escorte
Hoewel aanvaringen met stropers zeldzaam waren, was dit in het verleden niet altijd het geval. Op een aantal stranden patrouilleerden we daarom met een militaire escorte. Zelf heb ik één keer bijna een aanvaring gehad met een stroper. Tijdens een patrouille zagen we een lampje steeds dichterbij komen, om vervolgens plotseling uit te gaan. Toen we erop af gingen, lag er een schildpad op haar rug. Verder was er niemand te bekennen; waarschijnlijk was de stroper op de vlucht geslagen zodra hij ons zag. Als wij het lichtje niet hadden opgemerkt, dan had hij de schildpad van het strand af gesleept en in stukken gehakt om te verkopen. De stropers zijn vaak vissersmannen die iets willen bijverdienen. Het vlees van een schildpad levert slechts zo’n 50 tot 100 euro op, maar voor hen is dit toch een belangrijke bron van inkomsten. Daarom heeft alleen patrouilleren geen zin; educatie en een eerlijke verdeling van het inkomen uit toerisme is net zo belangrijk.’