Vandaag begin ik aan alweer mijn 4e week op mijn werk. De tijd dat ik studeerde lijkt een eeuwigheid geleden, maar is in werkelijk nog maar amper voorbij. Sterker nog, de examencommissie moet er nog een klap op geven en officieel laten weten dat ik afgestudeerd ben. Ik heb er niet op gewacht en ben gelijk aan het werk gegaan. De tijd van uitslapen en niets doen is voorgoed voorbij, en dat realiseer ik me nog maar half.
De tijd dat ik studeerde lijkt een eeuwigheid geleden, maar is in werkelijk nog maar amper voorbij.
Mijn nieuwe baan past perfect bij me. Ik ga mijn technische basis inzetten op salesniveau, waardoor ik kan doen waar ik van hou: praten. Of dat praten op academisch niveau is betwijfel ik, maar toch hoop ik mijn denkniveau optimaal te kunnen benutten in het bedrijfsleven. Deze omgeving dwingt me om meer uit mezelf te halen dan dat ik tijdens mijn studie deed. Daar was een voldoende namelijk genoeg, maar om nu succes te hebben zal ik soms tot het uiterste moeten gaan. Ik heb geen idee of deze werkelijkheid me past, maar ik ga er voor.
Het beroerde van werken is dat je sociale leven behoorlijk gereduceerd wordt. Opeens ben je overdag bezet en moet je je ’s avonds gedragen omdat je de volgende dag niet meer op je bed kan blijven liggen na iets te veel drank. Misschien ga ik het met dit killende ritme nog wel lastig krijgen. Ik hou er niet van om geleefd te worden, en dat risico loop je met een drukke baan volop. Ik zal zeker terugdenken aan de tijd dat ik mijn thesis schreef, en lekker kon lummelen overdag. Werken is leuk, maar studeren is echt zo gek nog niet.
Over twee weken schrijft Jan-Willem zijn laatste blog voor Resource.