Onlangs kwam ik een aantal van mijn bachelor-jaargenoten tegen die aan dezelfde master zijn begonnen. Als verse masterstudenten bijkletsend bleek al snel dat een aantal van hen het predikaat cum laude met 0.2 punt waren misgelopen. Jammer, maar een gemiddelde van 7.8 is superknap (althans, dat vind ik) en een cum laude predikaat zegt ook niet persé alles.
Toch is het een vreemd systeem. Studenten die eerst een onvoldoende halen en daarna een 8, komen wel voor cum laude in aanmerking. De student die de eerste keer een 7 haalt niet. Een blik op de studentenstatuten van de verschillende universiteiten onthult dat de voorwaarden voor cum laude nogal uiteenlopen: van geen enkel cijfer lager dan een 7 (dus ook nooit een onvoldoende) en in drie jaar je Bsc halen (Utrecht) tot een gemiddelde van een 8 ongeacht het aantal onvoldoendes en zonder tijdslimiet voor je Bsc (Wageningen). Hoewel ik ook in het laatste geval respect heb voor de student die gemiddeld een 8 weet te halen, vraag ik me af wat het predikaat zegt als er geen landelijke standaard is.
GPA
Bij veel beurzen, universiteiten en bedrijven is dit opgelost door te refereren aan het GPA-systeem. Dat is een standaard manier om studieresultaten internationaal goed te kunnen beoordelen. Zo heb je een gemiddelde van een 7.5 (topsector chemiebeurs) of een 8 (voorwaarde NWO onderzoekstalent beurs) nodig om in aanmerking te komen voor bepaalde beurzen. Althans, de oplossing lijkt gevonden. Want waar in Wageningen het relatief (nogmaals, ik blijf het knap vinden) het soepelst is om een cum laude-predikaat te behalen, is het op andere universiteiten weer makkelijker om een hoger gemiddelde voor elkaar te boksen. Bij sommige universiteiten mag je dus weer wél herkansen bij een voldoende.
Herkansing
Ook Veste hield al eens een peiling of studenten graag zouden willen herkansen bij een voldoende. (Bron: http://resource.wur.nl/nl/show/Peiling-op-de-roltrap.htm) De meerderheid van de ondervraagden zouden een laag cijfer toch willen ophalen. Los van het cum laude predikaat (de regels hiervoor kunnen aangepast worden), is dat vooral interessant voor studenten die voor een beurs of speciale stage gaan. Iemand die een 6 gemiddeld staat zal zich hier niet aan wagen. Maar voor die studenten die 0.2 punt tekort komen kan het een uitkomst zijn.
Uiteindelijk kun je natuurlijk zeggen dat je van te voren weet wat de voorwaarden zijn per universiteit. ‘Dat wist je van te voren!’ gaat in dit geval ook wel een beetje op. Toch blijft het raar dat bij het systeem van gemiddelden en predikaten ook een strategisch element meespeelt: kras ik het tentamen nu wel of niet door?