‘De slijmappel is een aparte plant. De zaden zitten in een vrucht, maar die heeft zo’n harde schil dat geen enkel dier de appel lijkt te kunnen eten. Het is een mysterie hoe de plant zich verspreidt. We hadden het vermoeden dat olifanten een grote rol spelen. Tijdens een tocht op een tamme olifant in Nepal zagen we dat de olifant ook daadwerkelijk een slijmappel oppakte en opat. Een grote vraag in mijn onderzoek was of de zaden in de ontlasting nog steeds konden kiemen. Ik heb daarvoor flink wat zakken olifantenpoep moeten verzamelen.
In de vele nationale parken in Nepal kom je naast olifanten ook nog andere bijzondere dieren tegen. Een onvergetelijk moment was een hachelijke ontmoeting met een neushoorn. Door het hoge gras zagen we die pas laat. De neushoorn stond al dreigend naar ons te kijken. Onze gids wist gelukkig wat hij moest doen. Hij sloeg met een stok een paar keer hard op de grond, waardoor de neushoorn vluchtte. Ik kon het ondanks het gevaar niet laten om een foto te maken. Deze is zelfs nog door National Geographic gebruikt voor een artikel!
Ik heb tijdens mijn onderzoek veel hulp gekregen van lokale mensen. Ze zijn heel aardig, maar er is een sterke hiërachie in de samenleving van Nepal. Ze beschouwden zichzelf duidelijk ondergeschikt aan mij. Ze wilden echt alles voor mij doen, wat heel onwennig voelde. Na een tijdje leerde ik de mensen echter beter kennen, waardoor deze barrière wegviel.
Ik was nog in Nepal toe de zware aardbevingen plaatsvonden. Ik zat gelukkig vrij ver van het epicentrum. De universiteit heeft na de bevingen wekelijks contact opgenomen, maar de ramp heeft eigenlijk geen grote impact gehad op mijn onderzoek. Voor de lokale mensen die mij hielpen, was dit natuurlijk heel anders. Zij waren heel bang, omdat ze familie hadden in gebieden die wel zwaar waren getroffen. De schade van de aardbeving was goed zichtbaar. In de bergen heb ik veel lawines gezien en de toeristen waren vrijwel allemaal verdwenen.’