Wetenschap - 31 januari 2002

Zachtjes tiedelitiet de ISDN-telefoon

Hele dagen op de gang ijsberen. Kamerdeuren die altijd open staan. Stereotorens waarvan de volumeknop slechts een klein beetje open wordt gedraaid. Studenten op SSHW-afdelingen doen echt alles om hun nieuwe ISDN-telefoon maar te kunnen horen... Tja, wat is het? Titudilitiet of tudududutuut, dat kun je toch geen rinkelen noemen. Geen van de verschillende belsignalen haalt het einde van de gang. Dan zet je het geluid toch harder? Nee, het volume staat al op maximaal. "Je moet nu echt je oren gebruiken", omschreef een student de situatie. Nee, je luistert met je neus.

De ouderwetse gangbel hangt er wat overbodig bij. Afgeschreven, tegelijk met de tikker uit de tijd dat nog niet iedere seconde telde. De ISDN-telefoon lost dat voor je op. Geen telefoontikken meer die je verwijtend aan blijven kijken nadat je hebt opgehangen. De tijd die je aan de telefoon hebt doorgebracht, verschijnt na het ophangen even in beeld, om dan voorgoed in het niets te verdwijnen.

Eigenlijk is die nieuwe telefoon dus wel zo relaxed. Nooit meer uit je concentratie omdat de telefoon gaat. Nooit meer steeds voor iemand anders de telefoon opnemen: je hoort hem toch niet tiedelitieten. Alleen de telefoonrekening zal wel ouderwets op de agenda van de huisvergaderingen staan. Net als vroeger. | Y.d.H.