Wetenschap - 5 december 2002

Werkplek: ISRIC, Monolietpreparatie, Wageningen

Tandartsinstrumenten zijn er volop, daar in dat lage gebouwtje op Duivendaal. Hier werkt Mateen Ahmad met grote precisie aan de bodemcollectie. Je waant jezelf steeds even in een andere, gefragmenteerde wereld tussen de bodemprofielen of monolieten. Rode grond uit Australi?, verstoven woestijngrond uit Mali, natte podzol uit Zweden, overspoelde zoute grond, maar ook arme rode bodem uit China.

De collectie bestaat uit 950 bodemprofielen uit ongeveer 80 landen. Een gedeelte daarvan is terug te vinden in het museum, in het grote gebouw naast Ahmad's werkplaats. Maar eerst prepareert Ahmad de grondlaag met grote zorgvuldigheid. "Over een bodemprofiel doe ik ongeveer anderhalve maand. Dit moet wel, het resultaat moet er waarheidsgetrouw uitzien."

Op de planken met de grond erop prijken watten. Ahmad: "Dat gebruik ik om de kapotte bodem te herstellen. De watjes dienen als vullingmateriaal, maar uiteindelijk zie je daar niets meer van wanneer de bodem klaar is." Ook gebruikt hij bij de meeste profielen houtlijm, en dat is te ruiken. Net zoals de lak. De prullenbak puilt uit: "Ik kom veel rommeltjes tegen, zoals schillen van pinda's, speelgoed, papier, botjes, glas en bierflesdoppen." Veel laat Ahmad terugkomen in de profielen, omdat het er nou eenmaal inzit. Vroeger struinde Ahmad zelf de wereld over om grond te schrapen, maar helaas voor hem is dat nu te duur. De grond komt nu binnen door zusterinstellingen, ruilhandel of als mensen van Wageningen UR ergens zijn voor training. Uit de bodem is veel af te lezen, zoals de zoutheid of de oxidatie. Dit is van belang of de bodem geschikt is voor bepaalde landbouw. Studenten en onderzoekers uit de hele wereld komen kijken naar de bodems. | E.T., Foto G.A.