Foto: Joris Tielens
Terwijl de demonstraties in Amsterdam voortduren en in Engeland navolging krijgen, blijft het in andere Nederlandse studentensteden rustig. Hier en daar is een spandoek in de lucht gestoken, maar verder dan gesprekken en bijeenkomsten gaat het vooralsnog niet. Hoe kan dat?
Tom Hoven van de Landelijke Studenten Vakbond heeft er wel een verklaring voor. ‘In andere steden zijn studenten nu in gesprek met hun college van bestuur: hoe is de situatie hier, hoe kan het beter? Dat hebben we ook aangemoedigd. Zomaar uit het niets een gebouw bezetten is niet wenselijk.’ Bovendien is er in sommige steden meer onvrede dan in andere.
Maar er gebeurt wel wat. Studenten van de Vrije Universiteit, waar het al langer rommelt, hielden bijvoorbeeld een bijeenkomst in de gang voor de kantoren van het college van bestuur. Ook verklaarden sociale wetenschappers zich er solidair met de actievoerders bij de UvA.
In Utrecht lieten met name medewerkers van de faculteit geesteswetenschappen zich kritisch uit. Er waait wel een frisse wind door de medezeggenschap, schrijft de universitaire nieuwswebsite DUB, maar van hevige protesten is geen sprake. Ook een bijeenkomst met het college van bestuur werd door studenten en docenten maar matig bezocht.
Aan de Hogeschool Utrecht, waar de medezeggenschap instemde met de begroting, na deze eerst drie keer te hebben afgekeurd wegens een reorganisatie, kwam het tot een levendige bijeenkomst van studenten, medewerkers en bestuur. Van een bezetting kwam het voorlopig echter niet.
Aan de Erasmus Universiteit Rotterdam gaat maar een kwart van de studenten een beeletje rinkelen als gevraagd wordt naar hun mening over de ‘Nieuwe Universiteit’, waarin de actievoerders zich hebben verenigd, maar er is wel sympathie voor de ideeën van deze beweging.
Bij de naburige Hogeschool Rotterdam zijn ze helemaal niet van plan om een gebouw te bezetten: het bestuur luistert daar goed naar studenten. Sterker nog, de studenten mogen wel wat minder gezapig zijn, vindt de bestuursvoorzitter.
In Maastricht leeft het onderwerp sterker: een bijeenkomst van het college van bestuur met kritische studenten en docenten werd druk bezocht. Daar kwamen ook de vele tijdelijke contracten van onderzoekers aan bod: uit angst hun baan te verliezen zouden medewerkers weinig tegenspraak durven geven.
Zo leeft de kritiek dus op veel plaatsen. Opvallend genoeg blijft de landelijke politiek buiten schot. De protesten en discussies vinden binnen de muren van de onderwijsinstellingen plaats. Soms staat een actiegroep met een petitie op het Binnenhof, maar een grote landelijke demonstratie lijkt er voorlopig niet te komen.