‘Drie maanden lang vloog ik elke maand naar een nieuwe stad voor mijn scriptie over urban resilience-projecten van Cordaid. In het begin moest ik wennen aan de drukte en chaos, vooral in Jakarta. De wegen staan altijd stampvol, dus de enige manier om ergens te komen is met een scootertaxi. De eerste keer dat ik achterop stapte was best spannend. Ik kreeg een half losse helm op mijn hoofd en mijn handen zochten nog naar iets om vast te houden toen we plots al tussen de auto’s door zoefden. De hitte, het getoeter en de uitlaatgassen bestormden mijn zintuigen. Gelukkig leerde ik snel de controle loslaten en na een paar dagen was het de normaalste zaak van de wereld om achterop een scooter te stappen. Nu is het een van de dingen die ik mis aan mijn tijd in Azië. Door die scooterritten kreeg ik de kans om het echte leven in de stad te zien. De kleine scènes uit het dagelijks leven van de bewoners en de achterstraatjes waar je als toerist nooit komt, daar kon ik zo van genieten.
Ik zag situaties waar iemand überhaupt nooit in zou moeten leven
Zwemmen in afval
Ik deed onderzoek naar urbane projecten die als doel hebben om de weerbaarheid van de lokale bevolking te verbeteren. Ik kwam op plekken en zag situaties waar iemand überhaupt nooit in zou moeten leven. In de sloppenwijken zie je kinderen zwemmen in een meer van afval en ruik je de geur van verbrand plastic. De huizen staan op gammele bamboe stelten en het voelt alsof je zo door de vloer kunt zakken. Het ergste was dat er dan een kwartier verderop een super-de-luxe winkelcentrum stond waar de allerrijkste zich tegoed deden aan pracht en praal. Dat verschil tussen arm en rijk was misschien de heftigste en meest confronterende ervaring.
Positieve mentaliteit
Het werk en de mensen die ik heb ontmoet zijn een grote inspiratiebron voor mij geworden. Tijdens mijn interviews was ik vaak verbaasd over de positieve mentaliteit van de lokale bevolking. Ze maken er altijd het beste van en zijn ook echt gelukkig, ondanks de slechte omstandigheden. De vele glimlachen en de gastvrijheid zullen me altijd bijblijven. Mijn veldwerk liet mij ook zien hoe ontwikkelingsorganisaties lokaal te werk gaan. Bij mijn studie leren we kritisch te kijken naar ontwikkelingswerk, maar als je de projecten bezoekt, is het toch anders. Het is inspirerend om te zien hoe gepassioneerd de lokale staf is, hoe ze zich inzetten voor het verbeteren van de leefsituatie van hun gemeenschappen.