Er was al snel een klik toen Pedro uit het Spaanse Córdoba verhuisde naar de Haarweg waar Food Technology-studente Annelise uit Lansdale, Pennsylvania, al woonde. Het duurde uiteindelijk een half jaar voordat de twee een relatie kregen. Annelise: ‘Er wonen hier heel veel internationale studenten. Bijna niemand zit alleen op zijn of haar kamer, maar hangt rond in de keuken. Iedere keer als ik Pedro in de keuken tegen kwam, maakten we een praatje, zoals iedereen hier met elkaar praat. Maar wij praatten steeds vaker en onze gesprekken werden dieper. We gingen samen tv kijken, hij hielp me mijn fiets repareren. Op een gegeven moment zei Pedro dat hij me wel leuk vond.’ ‘Ik hou van haar gevoel voor humor,’ vertelt Pedro, student Agricultural Engineering. ‘Ze past niet in het stereotype beeld dat wij als Europeanen van Amerikanen hebben. Ze is erg open-minded, waardoor ik veel nieuwe dingen van haar heb geleerd.’ Annelise valt vooral op Pedro’s nuchtere karakter. ‘Hij is rationeel, maar is er ook altijd voor me als ik hem nodig heb. En hij zegt soms hele rare dingen in het Engels. Zo zei hij een keer "goosey goomps" in plaats van "goose bumps".’ In het huis keek niemand op van de verliefde huisgenoten. ‘Er zijn alleen maar stelletjes hier,’ aldus Pedro. ‘Het is moeilijk om een beginnende relatie geheim te houden,’ vult Annelise aan. ‘Het was ook wel raar, want huisgenoten zagen Pedro uit mijn kamer komen of andersom. Toch zei niemand er wat over tegen mij. Misschien werd er onderling wel veel geroddeld over ons.’
Exotisch
Ook hun vrienden waren niet verbaasd. Pedro: ‘Het is normaal dat je na een Erasmusuitwisseling terug komt met een buitenlandse. En ik val sowieso op buitenlandse meisjes.’ Annelise: ‘Mijn vrienden in de Verenigde Staten hebben hem nog nooit gezien dus dan is het moeilijker om zich een beeld te vormen van onze relatie. Het lijkt hen exotisch om iets met een Spanjaard te hebben, maar zelf ervaren we geen cultuurverschillen. We staan open voor elkaars cultuur en we zijn allebei niet nationalistisch.’ En de taal? Annelise: ‘Ik kan geen Spaans. Laatst kwamen Pedro’s ouders langs. Zij spreken nauwelijks Engels, wat moeilijk was. Je wilt toch een goede indruk maken, maar dat was niet mogelijk. Ik voelde me zo stom. Gelukkig was Pedro een goede tolk en konden we daardoor toch een beetje communiceren. Misschien leer ik voor de volgende keer wel Spaans.’ Annelise en Pedro zitten nu samen op een roze wolk, maar hoe zien ze de toekomst? Annelise aankijkend zegt Pedro heel voorzichtig: ‘We hebben het er wel over als het zover is. Annelise gaat waarschijnlijk ooit terug naar de Verenigde Staten. Ik zou wel mee willen want ik ben er nog nooit geweest.’ Annelise: ‘Dat zou een grote beslissing zijn. Het is niet hetzelfde als naar een andere stad vertrekken.’ Pedro: ‘Mijn moeder houdt niet van vliegen. Naar de Verenigde Staten is te ver voor haar.’ Annelise vult aan: ‘Dat zijn typische moederdingen.’ Pedro: ‘Het zal mij niet tegen houden om mijn hart te volgen.’