Foto: Roelof Kleis
En dat is zo’n smerig werkje dat eigenlijk niemand zo’n experiment in de buurt wil. Het ‘proefstation’ van Wenting bevindt zich daarom in een zwarte plastic tent in een veld aan de Bornsesteeg. Op een veiligeafstand tot de campus. Een paar keer per week inspecteert Wenting, in een wit beschermend pak en voorzien van een masker, de vorderingen van de proef.‘We weten niet of de stoffen die vrijkomen schadelijk zijn. Vandaar dat maskeren het pak. Beter teveel bescherming dan te weinig.’’
Rottend gehakt
En natuurlijk vanwege de stank van rottend gehakt. Want dat is wat er in de tent gaande is. Stukjes rundergehakt liggen er sinds halverwege oktober, deels in aanwezigheid van maden, te rotten. Wenting houdt dat proces nauwkeurig bij, weegt iedere week hoeveel er is verteerd en waar de nutriënten zijn gebleven. Hebben de maden meegegeten en hoeveel dan. Uit dat laatste valt af te leiden wie de competitie om het vlees heeft gewonnen.
De vliegenmaden staan in de proef van Wenting model voor aaseters. Wenting: ‘Het idee is dat bacteriën het vlees proberen te koloniseren door het walgelijk te maken voor de maden. Bij de vertering komen stoffen vrij die maden waarschuwen dat het vlees niet meer geschikt is voor consumptie.’ Om uit te vogelen of die hypothese klopt, hebben de bacteriën een voorsprong gekregen die oploopt tot twee weken. ‘Hoe groter de voorsprong, hoe groter de kans dat de bacteriën zich het vlees toe-eigenen. Als het vlees te walgelijk is, zijn de maden niet meer in staat het te eten en hebben de bacteriën gewonnen.’
Hoeveel kadavers moeten we laten liggen voor een gezonde aasetersgemeenschap?
Elke Wenting, studente Bos – en natuurbeheer
De competitie tussen bacteriën en maden staat model voor die tussen het bruine (ondergrondse) en groene (bovengrondse) voedselweb. Winnen de maden, legt Wenting uit, dan blijven de voedingsstoffen beschikbaar in het bovengrondse ecosysteem. Winnen daarentegen de bacteriën, dan verdwijnen de voedingsstoffen in de bodem. Dat verschil is interessant in het licht van de beschikbaarheid van aas in de Nederlandse natuur en het herstel van de aasetergemeenschap.
Rottend gehakt met maden
Destructor
De Nederlandse natuur telt volgens Wenting te weinig aas. Dat komt door de jacht en het feit dat dieren die sneuvelen in het verkeer geruimd worden en verdwijnen in de destructor. ‘Maar wat richt je daarmee aan in het ecosysteem? Hoe verarm je het systeem daardoor en wat zijn de consequenties?’, vraagt zij zich af. Het onderzoek richt zich op antwoord op die vragen. Het gaat nu nog om een pilot. Volgend jaar willen Wenting en haar begeleiders Patrick Jansen en Frank van Langevelde (Resource ecology) met kadavers aan de slag. De walgstudie van Wenting trekt intussen de aandacht. Donderdag besteedt tv-programma De Kennis van Nu er aandacht aan. Met die viezigheid valt het overigens volgens de masterstudente wel mee. ‘De geur maakt het vies. Maar door het gasmasker ruik je het niet.’