Karmijn van den Berg
Franco Ferilli
Charlotte Hendriks
Sophie Zijlstra
Charles El-Zeind
Silvia van den Muijsenberg
Karmijn van den Berg, oud-voorzitter Wageningse Studenten Organisatie
Bezetten is een ultiem middel als de medezeggenschap zich niet gehoord voelt door het universiteitsbestuur. Naar mijn mening is het een geoorloofde manier van protesteren, maar wel nadat er eerst is geprobeerd op andere manieren een standpunt kenbaar te maken. In de jaren ’80 heeft dit in Wageningen bijvoorbeeld ook een fundamentele discussie opgang gebracht, waar grote veranderingen uit zijn voortgekomen. In het geval van het Bungehuis waren de eisen onduidelijk, onsamenhangend en onrealistisch. Het draagvlak voor de bezetting en de eisen lijkt beperkt. Voor mij blijft de vraag dan ook wat ze hebben bereikt met deze aanpak.
Franco Ferilli, eerstejaars MSc Environmental Sciences
Ik kom uit Italië en heb daar twee jaar geleden ook als student een universiteitsgebouw bezet. Er waren twee weken lang grote protesten tegen nieuwe wetten voor het hoger onderwijs en tegen een forse verhoging van het collegegeld. Zelf heb ik drie dagen in een gebouw gezeten. De universiteit is niet van het bestuur, maar van de studenten en medewerkers. Dus als studenten ernstige misstanden aan de kaak willen stellen, en het bestuur luistert niet, dan begrijp ik heel goed dat studenten overgaan tot zulke acties.
Oberon Berlage, vierdejaars Levensmiddelentechnologie
In 2013 zei de rector van de UvA dat het belangrijk was dat studenten ‘competente rebellen’ zouden worden. Hier zijn ze dan. Over de competentie van deze rebellen valt overigens te discussiëren, maar aandacht voor de kwestie hebben ze zeker gekregen. De UvA heeft ongeveer drie keer zo veel studenten als Wageningen. Dat lijkt me niet goed voor afstand tussen bestuurders en praktijk. De bezetting geeft wel aan dat er iets mis is. Dit lijkt me voor de bestuurders het moment om zich af te vragen of ze het label ‘competente bestuurders’ verdienen.
Charlotte Hendriks, derdejaars Levensmiddelentechnologie
Ik vind het een beetje belachelijk. Een gebouw bezetten gaat echt heel ver. Ze hadden beter andere methoden kunnen gebruiken, zoals de Studentenraad inschakelen, met de universiteit in beraad gaan en als dat allemaal niet lukt een petitie starten, bijvoorbeeld.
Sophie Zijlstra, vierdejaars Levensmiddelentechnologie
Ik krijg het idee dat dit studenten zijn die vinden dat het bij het studentenbestaan hoort om de barricades op te gaan, omdat hun ouders dat ook deden. De gemiddelde student gaat echt niet elf dagen zonder douchen in zo’n gebouw zitten en elke dag afhaalpizza eten. Ik in ieder geval niet. Ik zou hooguit een keer een dagje gaan kijken hoe het er nou aan toe gaat tijdens zo’n actie.
Charles El-Zeind, studentenraadslid voor S+I
Een gebouw bezetten is het ultieme wapen van studenten om hun mening kenbaar te maken. Het is zoals medewerkers die gaan staken. In Griekenland, waar ik vandaan kom, gebeurt dit wel vaker. Dat ook minder heethoofdige Nederlandse studenten nu een gebouw bezetten, doet mij vermoeden dat ze echt een valide reden hebben. Ik vind wel dat je pas kunt overgaan tot zo’n actie als al het andere niet werkt. En het is ook belangrijk dat je spreekt namens een grote meerderheid van de studenten. Zonder steun van medestudenten meer democratie en transparantie proberen af te dwingen zou heel hypocriet zijn.
Silvia van den Muijsenberg, eerstejaars MSc Animal Sciences
Als je studie wegbezuinigd dreigt te worden, dan begrijp ik wel dat je iets wil doen. Maar ik zou eerder gaan praten dan actievoeren. Protesteren haalt meestal niet zo veel uit. Dat zag je ook met de acties in Den Haag tegen de invoering van het leenstelsel of tegen bezuinigingen in het algemeen. Zelf zal ik dus niet zo snel de barricades op gaan. Daar zie ik het nut niet zo van in.Woensdag 25 februari is er overigens ook een protestmars voor democratisch hoger onderwijs in Amsterdam.