Student - 13 april 2010

Wageningse lastpakken

Argo had gisteren weer weinig te vertellen op de beruchte studentenroeiwedstrijd de Varsity. Niet op het water, tenminste.

Aan de kade van het Amsterdam-Rijnkanaal is het eens per jaar de gewoonte om andere verenigingen te bekogelen met kluiten modder om ze gek te maken. De verenigingsvlaggen zijn ook een doelwit. De Argonauten en Ceresleden sloegen de handen ineen om die groene banier te beschermen en om, waar mogelijk, andere vlaggen buit te maken. Dat doe je door te brassen, een aan ongeschreven regels gebonden worsteling waarbij studenten elkaar aan hun brasjasjes naar de grond proberen te werken. En dat deden we niet onverdienstelijk. Samen met Delft waren wij het actiefst. Geldingsdrang?
Na een avond vol indrukken op de kroegjool in Rotterdam gingen we met de bus terug naar huis maar ik moest mijn jasje nog ophalen. Vroeg ik vriendelijk bij de achterdeur of ik even naar binnen mocht glippen. Dat kon niet, vond een gespannen meisje uit Rotterdam. Maar ik kom uit Wageningen, probeerde ik met mijn liefste glimlach, ik doe geen vlieg kwaad. 'Van jullie Wageningers heb ik juist het meeste last gehad. Je komt er niet in.'
Wageningers vinden dat ze een imagoprobleem hebben. Boeren en pluizen zijn we. Daarbij is er ooit iets misgegaan met het overkoepelende orgaan van de corpora dat als 'het verraad van Wageningen' de boeken in is gegaan. 'Ik zou niet zeggen dat je uit Wageningen komt,' zei een ouderejaars eens voor een bezoek aan een ander corps, 'voor je het weet heb je een klap op je bek te pakken.' Dat hadden ze wel even kunnen vermelden toen ik op het punt stond om me bij deze universiteit in te schrijven. Weet waar je aan begint.
Ik denk dat het de laatste tijd alles meevalt met het slechte imago. Voor wat het waard is, het bleek dat we bepaald geen doelwit zijn. Hopelijk worden we steeds meer gezien als volwaardige studenten en niet meer als een stel nerds met koeien.