Organisatie - 26 april 2013
Wageningen zonder UR is als Culemborg
Jarige stad presenteert zich in kloek historisch werk.
Invloed universiteit op Wageningen is groot.
De ambitie van de makers is duidelijk: aangeven wat er bijzonder en speciaal is aan Wageningen. En dan kun je dus niet om de universiteit heen. Leo Klep, redacteur van het boek en oud-hoofdredacteur van een voorloper van Resource, schetst die geschiedenis van het landbouwonderwijs in Wageningen. Die geschiedenis begint op maandag 8 september 1873, als voor een handjevol leerlingen de eerste les van start gaat op de nieuwe provinciale landbouwschool. De provinciale school werd een Rijkslandbouwschool die na lang trouwtrekken uiteindelijk in 1918 een academische status verwierf en Landbouwhogeschool werd. Opvallende constante in die geschiedenis is de bouwwoede. Wageningen is gevormd door de voortdurende expansie van de universiteit en haar instellingen. De vorming van de huidige campus op de Born past naadloos in dat traject.
Leeuwenborch
Wageningen UR is sponsor van het boek. Maar de inbreng gaat verder dan geldelijke steun. Zo laat emeritus-hoogleraar Jelle Vervloet (Historische geografie van het Nederlandse landschap) in een lijvig hoofdstuk met mooi nieuw kaartmateriaal zien hoe het 'Wageningen' vanaf de prehistorie is vergaan. Studenten (en medewerkers) die bij de Leeuwenborch aan leeuwen denken opgelet. De naam heeft dus niks met leeuwen te maken. Leeuwen was een buurschap gelegen aan een brink. Die brink is het huidige kruispunt bij sterflat Hoevestein. De drinkput voor het vee ligt er nog steeds! En leeuw betekent grafheuvel. Vervloet prikt en passant ook even de mythe door dat de naam Wageningen teruggaat op de Historiën van de Romeinse geschiedschrijver Tacitus. Dat is wishful thinking. Zo oud zijn wij nou ook weer niet.
Geschiedenis van Wageningen. Uitgeverij Blauwdruk.