‘We geven wel geld aan slachtoffers van natuurrampen, want daar kunnen de mensen die het overkomt niets aan doen. Maar aan slachtoffers van conflicten geven we minder snel geld. Conflicten schrikken de mensen af. Hoewel er uitzonderingen zijn. De hulpactie in 1999 voor vluchtelingen uit Kosovo leverde ruim dertig miljoen op. Maar daar was het onderscheid tussen de good guys en de bad guys heel duidelijk, althans in de beeldvorming in Nederland. In Syrië is dat minder helder. Je hebt een fout regime dat de bevolking uitmoordt en verdrijft, maar daar tegenover staat een bonte verzameling opstandelingen, waaronder radicale moslims. Dat beeld van goed en slecht is minder helder.’
Waat gaat de hulp naartoe?
‘De hulporganisaties ondersteunen de vluchtelingenkampen rond Syrië en er komt hulp het land binnen via de hoofdstad Damascus. Ik maak me zorgen dat de mensen in de oorlogsgebieden niet goed worden bereikt. Terwijl de grens open is, je kunt het land zo binnen vanuit Turkije of Libanon. Ik begrijp niet waarom de hulporganisaties niet veel meer zogenaamde ‘cross-border’ operaties uitvoeren en hulp rechtstreeks aan de conflictgebieden leveren.’
Is dat veilig dan?
‘Er zijn hulporganisaties die cross-border werken. Artsen zonder Grenzen is moedig bezig, die hebben kleine hospitaaltjes in grotten op Syrisch grondgebied ingericht, net als de International Rescue Committee, een Amerikaanse organisatie die noodhulp levert.’
Hoe dan ook, voorlopig dus zonder al te veel Nederlandse steun?
‘Ja, het is heel erg wat er in Syrië gebeurt, maar in Nederland hebben we geen goed beeld van het drama. Je hebt een krachtig verhaal en beeld nodig bij een hulpactie. Die zijn er niet. Het nieuws over Syrië druppelt mondjesmaat binnen – het geld dus ook.’