Organisatie
Cultuur
Landbouw

Vrouwenstrijd en agro-ecologie

Ongeschoolde boeren met een klein lapje grond gebruiken pesticiden vaak niet op de juiste manier. Gezondheidsproblemen, een minder goede oogst, hogere uitgaven en lagere inkomsten zijn het gevolg.
Koen Guiking

‘Het is het niet waard’, zeiden zes vrouwelijke activisten uit Azië en Afrika die gisteravond in De Leeuwenborch spraken. Ze vertelden hoe ze in hun thuisland groepen vrouwen proberen te overtuigen weer op de traditionele manier landbouw te bedrijven, zonder pesticiden en kunstmest. De verhalen van de vrouwelijke activisten waren aangrijpend. De strijd voor een agro-ecologische aanpak bleek een onderdeel van een veel grotere strijd: die voor vrouwenrechten.

Gracy Valliamal uit India vertelde over een groep vrouwen die behoren tot de laagste kaste in India, de Dalit. Jarenlang streden ze om eigenaar te mogen worden van een stuk grond. De overheidsambtenaar zegde de vrouwen een stuk land toe, maar zonder de landrechten. Na veel gesteggel zei hij dat hij ze die rechten wel wilde geven, maar dat hij dan wel één van de vrouwen wilde. Geluiden van verontwaardiging en afschuw klonken uit de zaal, maar Valliamal, een grote lach op haar gezicht, was nog niet uitverteld. ‘Ze gingen akkoord’, zei ze. Meer verbazing uit de zaal. ‘De officier werd naar een kamer gebracht en kreeg te horen: kies maar een vrouw. Toen hij naar binnenstapte werd hij opgewacht door een groep vrouwen die hem met bezems en slippers te lijf gingen. Hij vluchtte weg en gaf ze alsnog de land title.’ Deze anekdote van een zeldzame overwinning van één van de meest onderdrukte bevolkingsgroepen in Inda – vrouwen van de laagste kaste – werd uiteraard verwelkomd met luid applaus. En Valliamal had meer goed nieuws. ‘Deze vrouwen geven nu zelfs training aan mannen over het gebruik van traditionele zaden en agro-ecologische landbouwmethoden.’

Toen hij naar binnenstapte werd hij opgewacht door een groep vrouwen die hem met bezems en slippers te lijf gingen

Gracy Valliamal, activiste uit India

De Sri Lankaanse activiste Ponniah Logeswary vertelde een soortgelijk verhaal. Zij hoort bij de meest gemarginaliseerde bevolkingsgroep in Sri Lanka, vertelde ze. Namelijk bij de uit zuid-India afkomstige Tamil, door de Britten naar Sri Lanka gebracht om in de plantages te werken. ‘Pas sinds 2003 hebben wij burgerrechten. Op papier dan. In de praktijk is de overheid nog steeds racistisch.’ Maar dat weerhoudt haar er niet van om van dorp naar dorp te trekken en vrouwen les te geven in agro-ecologische landbouw en in leiderschap. ‘Bij het opbouwen van een vrouwenbeweging moet je beginnen bij de armste, meest onderdrukte, landloze vrouwen’, zei ook Gertrudes Ranjo-Libang van de Filipijnen. ‘Zij hebben de wil en urgentie. Wij leren ze hoe ze leiders kunnen worden’, sprak ze geïnspireerd. Ook vrouwelijk activisten uit Senegal, Maleisië en Vietnam hielden een verhaal en beantwoordden vragen van Wageningse studenten.

‘Hieruit blijkt maar weer hoe ingewikkeld het is. Wij zetten ons in voor vrouwen en agro-ecologie, maar er komt veel meer bij kijken’, concludeerde Edith van Walsum, directeur van Ileia. Deze in Wageningen gevestigde organisatie werkte voor dit evenement samen met Boerengroep, RUW en Otherwise, drie studentengroepen die geregeld samen ‘Grassroots science’-bijeenkomsten organiseren.

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.