In de pluimveesector is het sinds jaar en dag gewoonte om de snavels van kippen af te knippen, om te voorkomen dat ze elkaar doodpikken. Maar uit het oogpunt van dierenwelzijn is het knippen van de snavels niet wenselijk, vindt staatssecretaris Dijksma. Daarom presenteerde ze onlangs een verbod, ingaande per 2018. Tegen die tijd zouden wetenschappers uitgevogeld moeten hebben hoe je kippen geweldloos kunt laten samenleven. Door aangepaste huisvesting bijvoorbeeld, en een ander managementsysteem. Maar ook wijst de politica naar onderzoek waarbij geprobeerd wordt een ‘vreedzame kip’ te fokken. Aan fokkerijonderzoeker Piter Bijma de vraag of de verwachting van Dijksma realistisch is.
Slagen jullie erin om door middel van selectie een vredelievende kip te fokken?
‘Er is zeker succes. In het begin van onze selectieproef hadden we 30 procent sterfte door uitval. In de vierde generatie in Nederland was dit teruggelopen tot circa 15 procent. Per generatie een verbetering van 3 tot 4 procent dus. Wel is er sprake van ‘afnemende meeropbrengsten’. Naarmate de sterfte daalt, wordt verdere verbetering lastiger.’
Is hiermee een vreedzame kip (met intacte snavel) binnen bereik?
‘Niet direct. Wij werken met een zuivere foklijn. Legkiphouders werken altijd met een commerciële kruising waar onze lijn hoogstens deel van uitmaakt. De eigenschappen van onze raskippen overbrengen naar de gekruiste rassen kost nog eens een aantal jaren. Daarnaast kan de huisvesting het resultaat beïnvloeden. Onze kippen bevinden zich in een Canadese legbatterij, maar in Nederland worden de kippen tegenwoordig in grote groepen gehouden. De sterfte kan dan verder oplopen.’
Zijn vreedzame kippen ook goede productiedieren?
‘We vinden een licht negatief verband tussen kannibalisme en eiproductie, de sociale kippen beginnen iets later met leggen. Dit onderzoek is lopend, dus harde getallen zijn nog niet voorhanden.’
Mag Dijksma erop vertrouwen dat er in 2018 een oplossing is?
‘Onze conclusie is: Met fokkerij kun je het kannibalisme duidelijk verminderen. Maar het sterftepercentage terugbrengen tot nul lukt niet met alleen fokkerij-oplossingen. Vernieuwingen vanuit andere richtingen, zoals de huisvesting, zijn minstens zo belangrijk.’