De voorbije weken stonden de kranten bol van voedselfraude. Paardenvlees in plaats van rundvlees, dolfijn in blikjes tonijn. Kankerverwekkende stoffen komen via het veevoer in de melk, halal vlees waarin varken verwerkt blijkt te zijn, gewone eieren (hoezo gewoon) die als bio-eieren worden verkocht. Er worden zelfs stoffen aan vlees toegevoegd alleen om het zwaarder te maken. En dit alles is nog maar het topje van de ijsberg, aldus consumentenorganisatie Foodwatch. Hét probleem is de lange keten van producent naar consument, dus van akker en stal tot uiteindelijk je bord op tafel, aldus staatssecretaris Sharon Dijksma. Ik moet denken aan het fascinerende boek van Christien Meindertsma, Pig 05049, waarin ze laat zien welke omzwervingen een varken na zijn dood nog maakt. En ik moet denken aan vroeger, toen de lijntjes kort waren en we precies wisten wat we aten. Nou ja, precies. Vrijwel alles werd bespoten, bij voorkeur met parathion. De fles stond in de schuur, tussen een boel ander vergif. De paars-bruine vloeistof rook onaangenaam, dat wel. Als de verdunning gemaakt was, voegde mijn vader altijd nog een flinke scheut extra toe, voor de zekerheid.
Voedselketen
Als kind ging ik met mijn vader graag mee naar 'het land'. Mijn vader had een kleine aanhanger achter zijn fiets, en daar mocht ik dan in zitten. Op de terugweg zat ik tussen de oogst, afhankelijk van het seizoen. Winterpenen, kolen in alle kleuren, sperziebonen, aardappelen, dat was een machtig gevoel. Het meest genoot…
