De Rwandese regering startte de ‘één koe per arme familie’ campagne in 2006 om de armoede in het land terug te dringen, want vee zorgt voor melk en mest en is daarmee een essentieel onderdeel op een kleinschalig bedrijf in dit deel van Afrika. Inmiddels hebben zo’n 180 duizend families geprofiteerd van de campagne.
Klapwijk ging in het dorp Umurera in zuidelijk Rwanda kijken of dit plan succesvol was. Ze ging na hoeveel land de arme families beschikbaar hadden, welk veevoer ze hadden en hoeveel melk de koe gaf. Daaruit bleek dat de uitgedeelde koeien slechts tussen de 1,3 en 4,6 liter melk per dag gaven. Vooral de armsten onder de arme boeren hadden geen goed veevoer beschikbaar – ze gaven de koeien gras, bananenbladeren en ander plantaardig afval. Bovendien werd het voer schaars in de droge periode van het jaar.
De meeste kleinschalige boeren waren niet in staat een Europese Holstein koe gedurende het gehele jaar te voeden, concludeert Klapwijk. De armste groep had zelfs moeite om een lokale koe voldoende voer te geven. Ze stelt voor dat de Rwandese regering voortaan vee beschikbaar stelt dat minder veevoer nodig heeft, zoals geiten. Klapwijk publiceerde haar bevindingen in Agricultural Systems.