Nieuws - 1 januari 1970

Van Geel kan het niet alleen

Zijn binnenkomst was tekenend voor de stand van zaken rond het Nederlandse milieubeleid. Staatssecretaris Pieter van Geel was een uur te laat voor het debat met hoogleraar Milieusysteemanalyse prof. Rik Leemans. Aan goede wil ontbreekt het niet. Maar het slagen van het beleid is afhankelijk van de medewerking van anderen.

Van Geel had al een lange dag achter de rug toen hij woensdag 19 april iets na vijven uiteindelijk de grote collegezaal van de Leeuwenborch binnenstapte. ’s Ochtends was het kamerdebat over genetische modificatie uitgelopen en ’s middags werd hij opgehouden door medeweggebruikers. De ambities van Nederland - met Van Geel voorop - zijn groot, maar drijven op de medewerking van bedrijfsleven en buitenlandse overheden. Zonder hun medewerking zijn harde maatregelen kansloos. Van Geel: ‘De doelstellingen voor het Nederlandse milieubeleid worden hoofdzakelijk op Europees niveau vastgesteld. Als Europa moeten we ambitieus zijn, maar er ook voor zorgen dat landen als de Verenigde Staten en China meedoen. Anders verliezen we in Europa de steun van bedrijven die op de internationale markt moeten concurreren.’
Leemans noemde in zijn reactie het beleid te vrijblijvend en hij twijfelde aan de haalbaarheid van de Nederlandse ambitie om een leidende positie op het gebied van milieubeleid in te nemen. Volgens hem staat Nederland momenteel op een 27ste plaats en is er nog een lange weg te gaan. Van Geel was het niet met hem eens, maar tot een echt debat kwam het niet. Ook de vragen die studenten hadden voorbereid en de reacties uit de zaal wist de staatssecretaris handig te beantwoorden.
De meeste aanwezigen leken de ambities van de politicus wel te waarderen en erkennen ook de dilemma’s waar hij voor staat. Van Geel ziet ook positieve kanten aan de milieuproblematiek. ‘Milieuproblemen kunnen een bron voor economische activiteit vormen. Het Nederlandse bedrijfsleven heeft veel ervaring met bijvoorbeeld afvalwaterzuivering en afvalbeheer en is dus in een uitstekende positie om deze kennis in de toekomst te exporteren.’ / JH