Nieuws - 4 juni 2009

VERGETEN

In het afgelopen prachtige pinksterweekend ging ik met mijn gezin naar zee om te zwemmen. Altijd een heel gedoe. Wat neem je mee als je gaat zwemmen? Duikbril, strandbal, zwemband, opblaasdolfijn, strips, schepjes en de handdoek, de blauwe of toch maar met die met de walvissen? De kinderen waren er maar druk mee. Het kost altijd een uurtje extra voordat alles gezocht en gevonden is, maar dan kunnen we met een gezellig uitpuilende auto vertrekken. Na nog geen twintig kilometer rijden klonk een vreselijke kinderkrijs door de auto: ‘Ik ben mijn zwembroek vergeten!’.
Tja. Aan alle tierelantijnen wordt gedacht, maar het meest basale wordt vergeten. Het kan een kind nog overkomen, maar toch zie ik het in onze groene grote mensen organisatie ook regelmatig. Bijvoorbeeld in ons ultra-super-de-luxe Radix-gebouw, het nieuwe hoofdkwartier van de Plant Sciences Group. Voorzien van de modernste computergestuurde snufjes, flitsende zonweringen in alle kleuren groen en volgens de laatste visies van open kantoorinrichting. Maar echte planten in hét plantengebouw, ho maar. Toch te duur. In het ontwerp waren ze wel ruimschoots aanwezig. En menig Wagenings onderzoek vertelt dat groen pas écht goed en gezond is; zowel binnen als buiten. Investeren in groen moet je doen. Oepsi, vergeten.
De levende plantencollecties in onze veelgeprezen arboreta De Dreijen en Belmonte lijken een beter lot beschoren. Botanische tuinen en aanverwant onderzoek van taxonomie en plantenevolutie zijn de basis van de botanie. De tuinen tonen ons wat Linnaeus en Darwin bedoelen. Een heerlijke symfonie van cultuurhistorie en basale botanische kennis, gedrenkt in een weldadige groene rust. Dit levend groene Wageningse visitekaartje toon je trots aan je gasten. Projectontwikkelaars lagen op de loer, maar onze verhuizende universiteit draagt in ieder geval het beheer van het kleine arboretum over aan stichting Het Depot. Dit lijkt geen ongelukkige keuze. Een echt groene universiteit verkwanselt zijn kostbare groen natuurlijk niet. Gelukkig maar. Hoewel, het wetenschappelijk collectiebeheer en de essentiële menskracht horen er vooralsnog niet bij. En ultieme botanische kennis haal je niet alleen uit een lap grond met wat geinige plantjes. Maar dat weten de grote mensen heus wel. Toch?