Unitasleden in hun nieuwe thuishonk aan de Heerenstraat. ‘We hebben weer echt een ontmoetingsplek’, zegt voorzitter Thijs Stegman (midden).
tekst Luuk Zegers foto’s Guy Ackermans
‘Lang haar, waardoor je van achteren niet kan zien of het een man of een vrouw is. En baarden. Dat is het imago van Unitas.’ Aan het woord is Joram Verhoeven (21), vierdejaars Unitaslid en op deze maandagavond een van de weinige baardloze mannen in ‘H31’. Dit pand aan de Heerenstraat, midden in het centrum van Wageningen, bood eerder onderdak aan café ’t Gat en feestcafé Luca. Nu is het de nieuwe thuisbasis van Unitas.
Mannen – de meesten inderdaad met lang haar en een baard – en vrouwen zitten op deze verenigingsavond te kletsen aan de bar. Er wordt gelachen en geproost. Aan een tafel in de hoek wordt het rollenspel Dungeons & Dragons klaargezet. Oude rockmuziek klinkt uit de speakers, afgewisseld met de nieuwe single van Rammstein. Iemand gaat langs met een emmer snoeptomaatjes.
‘Die zijn over van het eten’, zegt eerstejaars lid Jodie Boogerd (18). ‘Omdat onze keuken nog niet af is, eten we meestal bij eetcafé Vreemde Streken, maar vanavond hebben we op ons terras gegeten.’ Naast het installeren van de keuken is er nog een waslijst aan klussen die de Unitassers moeten doen voor hun nieuwe thuishonk echt af is. Ze moeten grondig verbouwen en vergunningen aanvragen, zodat ze na tien jaar weer in eigen huis open feesten kunnen geven.
Go with the flow
Hoewel de werkzaamheden nog in volle gang zijn, is er nu al sprake van een eigen-pandeffect, vertelt voorzitter Thijs Stegmann. ‘We hebben weer echt een ontmoetingsplek.’ Daar kunnen de leden spontaan activiteiten organiseren, en dat past bij ze. ‘Unitassers zijn vaak iets losser, iets meer go with the flow. Toen we geen pand hadden, moest alles strak georganiseerd worden: kunnen we op die datum bij die kroeg terecht? Nu we eindelijk weer een eigen stek hebben, kunnen leden gewoon komen aanwaaien met een idee en dat ter plekke uitvoeren. Als je ineens bedenkt dat je vanavond een discofeestje wilt geven, kan dat nu weer gewoon. Die ongedwongenheid past bij Unitas.’
Nu kan de vereniging weer die hoeksteen van Wageningen worden die ze altijd was
Het is precies die ongedwongenheid die Jodie Boogerd afgelopen zomer deed besluiten om lid te worden. ‘Ik ben allergisch voor de verplichte gezelligheid van het verenigingsleven. Maar bij Unitas zag ik dat het ook anders kan. Je hoeft hier niks, maar je kunt de gezelligheid opzoeken als je daar zin in hebt. Mensen staan open voor elkaar. Je kunt hier heel erg jezelf zijn.’
Poppodium
In haar hoogtijdagen, toen Unitas nog in het pand aan de Generaal Foulkesweg zat, was de vereniging een belangrijk poppodium. ‘Daarmee waren we echt een niche in Wageningen’, zegt Stegmann. De hoop is dat het nieuwe pand deze oude tijden een beetje doet herleven. ‘Als de vergunningen zijn geregeld, willen we weer bands boeken.’
Al met al is het nieuwe pand ‘een enorme influx van hoop’, aldus de voorzitter. ‘Dit geeft ons de basis die we tien jaar hebben gemist. Toen we dakloos waren, zaten we in de survivalmodus. Nu we weer een pand hebben, kan de vereniging weer die hoeksteen van Wageningen worden die ze altijd was.’
| Unitasgeschiedenis in een notendop | ‘De Wageningse Studentenbond (WSB), de voorloper van Unitas, werd opgericht in 1907’, vertelt Unitasvoorzitter Thijs Stegmann. ‘Dat was de eerste studentenvereniging zonder ontgroening waar iedereen welkom was, ongeacht levensovertuiging. De WSB fuseerde met het Wageningsch Studenten Corps toen die in 1921 de ontgroening afschafte. Een kleine tien jaar later werd die echter weer ingevoerd, waarop studenten met WSB-idealen in 1935 weer een aparte vereniging oprichtten: Unitas. Die vond in 1939 onderdak in een villa aan de Generaal Foulkesweg. In de jaren zestig werd die villa vervangen door een nieuw pand. Daar groeide Unitas uit tot een belangrijk poppodium. Maar aan het begin van deze eeuw kwam de vereniging in financiële moeilijkheden. In 2009 verlieten we het pand om de vereniging te redden. Sindsdien waren we op zoek naar een nieuw pand en na bijna tien jaar zwerven vonden we dat: Heerenstraat 31, in het hart van Wageningen.’ |
|---|
Nirvana geweigerd en andere legendes
- Nirvana in Wageningen. Het had zomaar gekund. De legendarische band wilde twee jaar voor het verschijnen van doorbraakalbum Nevermind optreden bij Unitas, maar de penningmeester vond 500 gulden te veel.
- Het kruidenbitter Schelvispekel is hét Unitasdrankje. De vereniging claimt de op een na grootste afnemer ter wereld te zijn, na het Britse koningshuis.
- Stiekem Gedanst van de Wageningse nederpopband Toontje Lager was een grote hit in Nederland in 1983. Het schijnt te gaan over een meisje op een Unitasfeest.
- In de jaren nul ging het gerucht dat Unitas elke vrijdag een orgie hield. Een nieuw lid was zó teleurgesteld dat dit gerucht niet waar bleek te zijn, dat hij zich weer uitschreef.