Organisatie - 20 november 2008

UITZENDKRACHTEN TELLEN NEUZEN BIJ ESG

Zeven keer per dag loopt hij zachtjes door alle gangen, langs alle kamers en zaaltjes. En schrijft op hoeveel mensen er op dat moment zijn. ‘Gelukkig hebben de meeste kamers raampjes, zodat je geen deur open hoeft te doen’, aldus uitzendkracht Matthew.

De Environmental Sciences Group (ESG) laat sinds vorige week dagelijks de neuzen tellen in de gebouwen Atlas, Gaia en Lumen. Uitzendkrachten lopen met lijsten langs alle werkkamers en vergaderzalen en turven. Het moet een beeld geven van de bezettingsgraad. ‘We zien dat we groeien’, licht Thera Leenhouwers van de Facilitaire dienst van ESG toe. ‘We krijgen er geen vleugel bij, dus moeten we binnen onze gebouwen ruimte zien te vinden voor toekomstige studenten en medewerkers. Na deze metingen willen we per groep of afdeling gaan kijken of we de vierkante meters efficiënter kunnen gebruiken.’ De zoektocht naar ruimte staat volgens Leenhouwers los van het besluit het tweede onderwijsgebouw kleiner te maken.
Medewerkers vragen zich af wat er met de uitkomst van de tellingen gaat gebeuren. De angst bestaat dat er straks voornamelijk flexplekken komen. ‘En wat moet je dan met je spullen op je bureau’, vraagt Noortje Hobo van het Centrum Landschap zich af. Of met de naslagwerken op je kamer.
Tellen is wel beter dan een schatting, vindt Obbe Tuinenburg van het Centrum Water en klimaat. Maar in bureaus delen gelooft hij niet. ‘Iedereen maakt er toch zijn eigen eilandje van. Ik heb bijvoorbeeld een eigen toetsenbord.’
Uitgangspunt is dat er genoeg werkplekken zijn voor iedereen die binnen is, aldus Leenhouwers. ‘Maar er zijn straks echt niet alleen maar flexplekken. Dat gaat bij de ene functie toch makkelijker dan bij de andere.’
Voor de Facilitaire dienst ligt het ontwerp al klaar, vertelt Leenhouwers. ‘Ik ben zelf bijvoorbeeld veel van mijn plek, en laat de spreektafel in mijn kantoor daarom ook door anderen gebruiken. Maar als ik een dagje moet schrijven blijft die tafel onbenut. Die functies kun je uit elkaar trekken.’
De vier tellers maken ondertussen aardig wat kilometers. Vervelende reacties krijgen ze nauwelijks. ‘Soms haasten mensen zich naar hun kamer als ze me aan horen komen’, vertelt Henk, die in Atlas rondloopt. Bang dat ze anders niet geteld worden.

Re:ageer