Nieuws - 13 november 2008

THEATER OP KNUSSE ZOLDERKAMERS

Artiesten uit het hele land kwamen op donderdag 6 november naar Wageningen om op te treden in studentenhuizen. Het jaarlijkse theaterfestival Roomservice zorgde voor intieme theateracts en muziek op tien locaties. Knusse zolderkamers, kelders en schuurtjes leveren sfeer en veel contact met de artiesten.

Bij binnenkomst in Casa Cranca aan de Hoogstraat in Wageningen komen de warme klanken van Alex van Holstein en zijn band me al tegemoet. De band staat te spelen op een podium in de hoek van een mooie ruime zolderkamer, die tot de rand toe gevuld is met studenten. Met basgitaar, keyboard, gitaar en onversterkte zang speelt de groep weemoedige Nederlandstalige popmuziek. Een vrolijk liedje gaat over een dronkenmansspelletje van vroeger: naakt rond de kerk rennen en daarbij proberen de dominee ontwijken. Alex legt aan de internationale studenten uit wat er gebeurt als iemand toch gepakt wordt: ‘He is de lul, zeg maar!’
In de Wolfswaard, een boerderij aan de uiterwaarden, zal dansact El Puchero Flamenco optreden. Het publiek zit er hier wat ruimer bij in een schuur met groot houten podium. ‘Ja, dat klinkt straks lekker,’ voorspelt een bewoner. En dat doet het. Met uitdagende blikken dansen, stampen en klappen vijf danseressen. Met elektronische klanken en samples is de muziek niet typisch Spaans, en ook de dans heeft veel moderne elementen. Dat maakt dat de show blijft boeien. De reacties zijn dan ook unaniem positief. ‘Wauw, het leek wel een krijgsdans!’ Een internationale student vindt het awesome.
Naar mijn toegangskaartje is weer niet gevraagd. Iemand merkt op: ‘Tja, Wageningen hè? In Rotterdam hoef je dat niet te proberen.’
Niemand weet precies te vertellen waar Nathalie Baartman optreedt, dus als ik uiteindelijk binnensluip is het optreden al bezig, in de ruime kelder van huize Kemenade. Het cabaret van Nathalie is heel visueel met veel vaudevilleske drukke dansjes. Omdat ze gehuld is in een grijs mantelpakje geeft dat een hysterisch effect. Ze illustreert een vreetkick met het verscheuren van een ontbijtkoek op de maat van harde punkmuziek.
Na de voorstelling praat Nathalie met haar fans in een knalrode meisjeskamer. ‘Weet je nog die grap, dat ik uit frustratie barbies had gewokt? Dat heb ik echt gedaan, haha! Niet uit frustratie hoor, gewoon om te proberen.’ Ze laat ons de foto’s zien van smeltend kinderspeelgoed. Ze zegt een goede avond gehad te hebben. ‘Het is intiemer dan een theater. Mensen zijn minder geneigd heel hard te lachen omdat ze het gevoel hebben dat er op ze word gelet. Maar het knusse maakt heel veel goed, het is gewoon lekker gezellig!’