Maar wat doe je eraan? Je kunt het slikken, of je kunt hulp van buitenaf inschakelen. Maar waar begin je? Je kunt naar een vertrouwenspersoon, maar wat gaat die dat dan met je verhaal doen? Wat doet een decaan eigenlijk voor je? De opleidingsdirecteur, de examencommissie, de studentpsycholoog? Ook staat er een team studie- en studentenbegeleiders klaar.
Ik ben er naar aanleiding van wat verhalen in mijn omgeving eens ingedoken. Om de rechten van de student veilig te stellen heeft de universiteit een compleet reglementenstelsel. Maar het kostte mij nog behoorlijk wat moeite om uit te vogelen wat je moet doen als je het niet eens bent met je cijfer. Terwijl ik daar toch in getraind zou moeten zijn na vijf jaar Wageningen waarvan één jaar studentenraad.
Wat heb je aan een studentenstatuut als zelfs studenten zoals ik daar amper mee uit de voeten kunnen? Zo wordt de drempel om tegen je docent in te gaan erg hoog. Je laat het er maar bij zitten, want volgende periode krijg je weer met hem/haar te maken, dus je moet oppassen. En zo komen docenten weg met heel wat gedragingen die eigenlijk niet kunnen.
Uiteindelijk heb één algemeen advies. Als je niet precies weet wat je aan moet met je probleem kun je het beste eerst naar je studieadviseur gaan. Die kan volgens het studentenstatuut bemiddelen tussen docenten en studenten en zo nodig doorverwijzen naar de Dienst Studentenbegeleiding. Dat is dus de ‘huisarts’ die je nodig hebt om een ‘specialist’ te vinden. Als dat wat bekender wordt, wordt het voor studenten een stuk gemakkelijker om een oplossing te vinden voor hun probleem.
En nu maar hopen dat je geen klachten hebt over je studieadviseur, want dan moet je toch echt zelf het studentenstatuut induiken.