Wel weet ik dat mijn vrienden die het traject MBO-HBO hebben voltooid en nu bezig zijn met hun master tot de meest fanatieke studenten behoren die ik ken. Bij een 7,3 wordt er zelfs nog gesteund en gekreund; pas vanaf een 8 verschijnt een brede glimlach. Ook ik betrap mezelf er op een stuk fanatieker te zijn geworden. Was ik tijdens mijn bachelor al blij met een 5.5 – om vervolgens vrolijk verder te gaan met al mijn buitenschoolse activiteiten – nu denk ik bij een kleine 7 al ‘oei, dat had beter gekund’. Ik word in Wageningen toch wel echt gestimuleerd het meeste uit een vak te halen, en de houding van m’n vrienden hier geeft nog eens dat extra zetje. Onlangs verzachtte Jet Bussemaker een eerder wetsvoorstel dat het voor MBO-studenten moeilijker moest maken om door te stromen naar het HBO. Fijn dat ze daarop is teruggekomen. Ik ben er echt op tegen om doorstromen tussen MBO, HBO en Universiteit te belemmeren. Sommige mensen zijn nu eenmaal praktisch ingesteld, anderen zitten liever met hun neus in de boeken. Praktische types zullen waarschijnlijk het gelukkigst zijn wanneer ze actief bezig kunnen zijn, terwijl iemand die abstracter ingesteld is juist kan smullen van literatuurstudies. Mocht iemand er op het MBO (of HBO) achter komen dat een abstractere studie beter bij hem past, dan moet hij of zij daar ook alle mogelijkheden voor krijgen. Zelf heb ik om me heen gezien dat mensen die door willen stromen het goed doen in hun vervolgopleiding. Waarschijnlijk is het dat extra beetje motivatie, nodig om na een afgeronde opleiding nog verder te willen studeren.
St(r)oom maar lekker door
Qua motivatie om hoge cijfers te halen merk ik best een groot verschil tussen mijn vorige HBO opleiding en mijn huidige master in Wageningen. Of dit ligt aan het verschil tussen HBO en Universiteit of tussen bachelor en master weet ik niet.
