‘Ik wilde graag iets doen in het kader van de promotie van gezond eten en ik wilde een bijdrage leveren aan de maatschappij. Het leek me leuk een organisatie echt te leren kennen en erin mee te draaien, zodat ik een goed beeld kon krijgen hoe het zou zijn om voor zo’n organisatie te werken. Via een bemiddelingsorganisatie kwam ik aan een NGO op Mauritius.
De NGO was klein en bestaat pas een jaar en werkt aan de promotie van gezond en voornamelijk biologisch eten, geeft educatie daarover en is een soort tussenpersoon tussen boer en consument. Dat is nodig want biologisch eten is nog vrij onbekend op Mauritius. Verse biologische groenten en fruit kan je alleen rechtsreeks bij de boer halen. Mijn onderzoek bestond uit kwalitatief onderzoek naar wat de Mauritianen wisten en dachten over biologisch eten. Naast dit onderzoek ben ik ook veel praktisch bezig geweest. Soms stond ik twee uur achter elkaar prei te wassen.
Wat ik moeilijk vond, was dat Mauritius een groot verschil kent tussen arm en rijk, toeristen en inwoners. Aan de kust staan vijfsterrenhotels, terwijl in het binnenland mensen niet eens werk hebben. Dat is confronterend en dat maakt je bewust van wat je in Nederland hebt. Ik heb ook een infectie gehad aan mijn amandelen, waar ik zes dagen voor in het ziekenhuis heb gelegen. De infectie was al zo vergevorderd dat ik uitgedroogd was en intraveneuze antibiotica moest hebben. Tijdens mijn verblijf ben ik vaak naar een kerk geweest waar mijn begeleider ook heen ging. Hij heeft in die kerk verteld dat ik in het ziekenhuis lag, waardoor ik veel bezoek kreeg. Mijn vriend liep toen ook stage op Mauritius, maar wel op twee uur reizen van het ziekenhuis . De mensen van de kerk nodigden hem uit om bij hen te logeren. De mensen zijn echt heel gastvrij op Mauritius en zelfs als ze maar weinig hebben, willen ze dat delen.’