Wetenschap
Social sciences

Rijstteelt verdubbeld door beter overheidsbeleid

De rijstproductie in Benin is in de afgelopen vijf jaar verdubbeld. Dat komt vooral doordat de overheid de marktcondities en kredietfaciliteiten voor rijstboeren heeft verbeterd, stelt onderzoeker Edmond Totin.

De bevolking van Benin eet meer rijst dan het land produceert. Maar tijdens de eerste voedselcrisis in 2007 had het land grote moeite om voldoende betaalbare rijst te importeren. Daarop besloot de regering van Benin om te investeren in voedselzekerheid en intensivering van de rijstproductie. De productie is gestegen van 49 duizend ton rijst in 2006 naar 96 duizend ton in 2012, waarmee het land bijna zelfvoorzienend is, stelt promovendus Totin. Hoe is dat gelukt in zo’n korte tijd? Niet door nieuwe technologie te introduceren. ‘Sinds 1972 zijn er veel programma’s geweest om de voedselproductie te verhogen in Benin’, zegt Totin, ‘maar die richtten zich vooral op productietechnieken zoals grootschalige irrigatiestelsels. De boeren gebruikten die niet of nauwelijks.’ Sinds 2007 ligt de nadruk op het creëren van betere institutionele randvoorwaarden voor de boeren, zoals toegang tot een betere markt, kredietfaciliteiten en subsidies voor zaaizaad en kunstmest. En dat blijkt wel te leiden tot een hogere productie en een beter inkomen voor de rijstboeren. Totin onderzocht de inkomens van rijstboeren in drie regio’s en constateert dat die zijn verdriedubbeld in de afgelopen jaren. In de oude situatie verkochten de boeren hun rijst aan lokale handelaren. Die betaalden de boeren bijvoorbeeld 10 dollar voor zaad en kunstmest en kregen na de oogst een grote zak rijst ter waarde van 30 dollar, legt Totin uit. Daarmee ging de winst naar de tussenhandel. Sinds 2007 heeft de overheid geïnvesteerd in bedrijven en coöperaties die de rijst direct van de boeren kopen en pellen. Ze garanderen de afname van alle geproduceerde rijst. Bovendien levert de overheid goed rijstzaad van haar onderzoeksinstituten en kunnen de boeren jaarlijks een krediet krijgen van 245 euro per hectare die ze na de rijstoogst weer terugbetalen. Deze voorwaarden stimuleerden de boeren om over te stappen van groenten- naar rijstteelt, het areaal voor de rijstproductie uit te breiden, meerdere oogsten per jaar te realiseren of effectieve afspraken te maken over de verdeling van het irrigatiewater. Hoewel de aanpak van de regering succesvol is, denkt Totin dat het geen duurzame oplossing is om de voedselzekerheid te verhogen. ‘De volgende regering kan de subsidies en kredieten zo weer afschaffen. Publiek-private samenwerking lijkt een betere strategie.’ Daarom stelt hij ketenafspraken voor waarvoor bedrijven het voortouw nemen. ‘Ik stel voor dat de rijstboeren contracten opstellen met de verwerkende industrie over hoeveel rijst ze leveren en tegen welke prijs. Met dat contract kunnen de boeren dan een lening krijgen van de lokale bank. Omdat de afnemers vaak coöperaties zijn, waarvan de boeren mede-eigenaar zijn, kunnen ze ook besluiten om in de fabriek te investeren, denkt Totin. ‘ Het onderzoek van Totin is gefinancierd door het Convergence of Sciences programma van Wageningen UR. Hij promoveert eind van dit jaar.

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.