Vincent Oostvogels (22)
zoekt in zijn twee masteropleidingen Forest and Nature Conservation en Animal Sciences het kwetsbare raakvlak op tussen natuurbeheer en voedselproductie.
Ik probeerde het nog uit te leggen. Dat de Nederlandse landbouw erkenning verdient voor zijn expertise, onder andere op het – soms bekritiseerde – vlak van melkveehouderij. Dat het inmiddels zeldzaam geworden Fries-Hollandse ras een belangrijk rol heeft gespeeld in de professionalisering van die melkveehouderij, en dat zijn hoogproductieve erfgenaam, de Holstein-Friesian, nu de wereld domineert. Ook dat Nederland in die ontwikkelingen heus niet altijd een leidende rol had, maar wel telkens terugkwam als innovatief zuivellandje. En dat juist daarom het Fries-Hollands als pronkstuk zoveel meer zou vertegenwoordigen dan bijvoorbeeld het dubbel genomineerde Delfts blauw. Maar het werd allemaal afgedaan als Wageningse praat.
Kennelijk bestaat er dus een ‘Wageningse bril’. In dat geval kan er ook wel een Wageningse selectie opgesteld worden, bedacht ik me. Pronkstukken van WUR. Met het 100-jarig bestaan van WUR in aantocht, zullen zulke lijstjes er sowieso wel aan zitten te komen. Daarom bij deze alvast wat suggesties: het Gemeenschappelijke Europese Landbouwbeleid van eredoctoraathouder Sicco Mansholt, het CELOS bosbouwsysteem uit de jaren zeventig en Crispr-Cas9 omwille van Microbiologiebijdrage aan de techniek. Want een pronkstuk mag best discussie oproepen, in de vergetelheid zijn geraakt of een gedeelde prestatie zijn. Dat kan immers net het verschil maken. Tussen een iconisch runderras en goedkoop zestiende-eeuws imitatieporselein bijvoorbeeld.