Promovenda verbeeldt onderzoek in kunst

‘Ik heb mijn theorieën in een boek uitgelegd. Maar zo’n breed publiek bereik ik door de kunstinstallatie.’ Trots staat Maria Tysiachniouk, die net cum laude is gepromoveerd, voor een kunstwerk. Het is een web van draden, kerstballen en plastic flesjes. Daartussen zweven twee kartonnen plateaus waarop zich in miniatuur geknutselde poppetjes bevinden, samen met huisjes middenin een bos. Het kunstwerk is gemaakt door de Italiaanse kunststudente Giulia Landonio, die zich verlegen naast Tysiachniouk schaart. De expositie, geïnspireerd op het onderzoek van Tysiachnouk, bestaat uit een foto-expositie, twee kunstinstallaties en een rugzak. De rugzak, die Tysiachniouk op haar rug sjort, is behangen met alle naamkaartjes die ze tijdens seminars, conferenties en bijeenkomsten ontving. De rugzak illustreert daarmee de sociale arena’s waarin ze tijdens haar promotie plaatsnam. In deze periode deed de Russische onderzoek naar transnationale regels ten aanzien van bosbouw en de lokale uitwerking daarvan. Als casestudy gebruikte ze Rusland. Het kunstwerk van Landonio symboliseert het bestuurlijke netwerk in de Russische bosbouw. Door middel van de kunstinstallatie vertaalt ze haar theoretische onderzoek naar een breder publiek. ‘Gewone mensen kunnen via deze visuele presentatie begrijpen waar het boek over gaat. Ze begrijpen beter hoe het bestuurlijke netwerk in de houtsector in elkaar zit.’ Ze licht dit toe aan de hand van het kunstwerk van Landonio: ‘Kijk, de gouden ballen, dat zijn de FSC-principes. Deze flessen hier zijn de nationale kantoren, met eigen wetten en regels. Daaronder, op kartonnen plateaus, zie je de wereld van de lokale bevolking in de landelijke gebieden in Rusland. ‘Certificering is niet altijd positief voor hen’, zegt ze. ‘Soms hebben ze geen toegang meer tot het bos in hun eigen dorp en kunnen ook geen brandhout meer verzamelen. De bomen zijn geïdentificeerd en afgeschermd. De mensen krijgen wel wat hout van FSC, maar hebben geen toegang meer open tot het bos.’ Zelf zit Tysiachniouk in het nationale bestuur van FSC in Rusland. Gevraagd naar wat zij vindt van het keurmerk zegt ze: ‘de kwaliteit van de certificering is soms erg slecht. De certificering kan geen vervanging zijn van overheidsbemoeienis. Ook maakt het geen enorm verschil wat betreft houtkap. Maar ondanks de kleine impact is er wel degelijk een effect. Het is beter dan niets.’