Pil

‘Ik ben de lul,’ zei Vera terwijl ze de huiskamer binnenstormde. Ze gooide haar tas op een stoel en plofte op de bank. Afgezien van Willem-Jan, wiens blik aan de tv kleefde, keken de huisgenoten haar verbaasd aan.‘Wat is er?’ vroeg Elise.‘Ik ben vergeten één van mijn verslagen te maken en straks mag ik niet meedoen aan het tentamen.’ Willem-Jan rolde theatraal met zijn ogen. ‘Jammer joh, volgend jaar beter.’ Vera ratelde ondertussen door.‘De docent legde het ook zo onduidelijk uit en om dan zo streng te zijn; echt superlullig. Ik krijg het echt nooit af, het is nog superveel werk en de deadline is morgen.’‘Dus je bent nog niet eens echt te laat?’ Nu keek Willem-Jan op. ‘Gewoon een nachtje doorhalen. Vijfenhalfje binnentikken, klaar.’ Vera keek beduusd, en was een moment stil.‘Heb jij dat zelf wel eens gedaan?’ Iedereen behalve Willem-Jan lachte. Niemand had hem ooit op een normaal slaapritme kunnen betrappen.‘Maar hoe pak je dat dan aan?’ Vroeg ze door. Willem-Jan grijnsde nu ook.‘Heel simpel. Je neemt een traytje red bull, gaat zitten achter je bureau, internetkabel eruit en stopt pas als het werk af is. Bam.’ Blozend liep Vera even later naar haar kamer. Was luisteren naar Willem-Jan nou wel zo’n goed idee? Bijna direct werd er geklopt en kwam Elise binnen. ‘Ik wil me nergens mee bemoeien,’ zei ze, ‘maar ik kan niet zomaar een nacht doorhalen, en gebruik dit dan altijd.’ In haar handpalm lagen twee witte pillen. ‘Modafinil zorgt voor supergoede concentratie en soms voel je je ook nog heel happy.’ Nu wist Vera echt niets meer te zeggen, ze sloeg haar ogen neer. ‘Ik leg ze hier gewoon neer,’ zei Elise. ‘Met twee pillen kom je één nacht wel door. Kijk maar of je er iets mee doet.’Bedremmeld zat Vera achter haar bureau. Ze had er zo’n hekel aan om zich een naïef grietje te voelen. Ze dacht dat ze die Vera achter zich had gelaten toen ze wegging uit haar dorpje. Tien minuten twijfelde ze. Toen slikte ze de eerste pil snel door, voordat ze weer zou gaan twijfelen. Ze begon meteen aan haar verslag. Elise had geen woord overdreven. Ze was vrolijk en voelde maar geen moeheid opkomen. Rond half vier nam ze de tweede pil en rond kwart voor zeven was ze klaar. Wow, dacht ze terwijl ze door het verslag scrolde, het was gewoon af. Een halfuurtje later klopte Elise weer. ‘Bedankt voor je hulp,’ zei Vera. ‘Die pillen werkten echt supergoed.’‘Je kunt meer dan je denkt inderdaad,’ zei Elise met een afgemeten gezicht terwijl ze een potje Davitamon op tafel zette. ‘Als je je vitamines maar op tijd slikt…’