Skiën op de vulkaan Mount Ruapehu. Tekst Femke Janssen
‘In de National Geographic las ik een artikel over de veiligste landen ter wereld. Daar stond Nieuw-Zeeland ook bij. Daardoor dacht ik: superchill, ik ga naar een soort Wageningen 2.0 qua veiligheid. Dat bleek toch niet helemaal zo te zijn. Na het uitgaan ’s avonds kon je niet alleen in het centrum rondlopen. Er waren veel hangjongeren die probeerden ruzies uit te lokken en ik heb een aantal keer gezien dat er werd gevochten in kroegen. Fietsen is daar ook anders. Hoewel veel mensen in Palmerston North fietsen, zijn de automobilisten het toch niet gewend. Er zijn veel ongelukken. Je moet ook verplicht een helm en een hesje dragen als fietser.
Varkenscellen
Mijn onderzoek ging over organoïden, gekweekte miniorganen. Het is een heel nieuwe techniek, waarbij je cellen gebruikt om een nieuw orgaan te kweken. Wij hebben met cellen uit de dikke darm van varkens een nieuwe dikke darm gekweekt. Daar hebben we vervolgens gefermenteerde koeien- of geitenmelk op losgelaten om te kijken hoe die organoïde daarop reageerde. We keken dan op celniveau en op fermentatieniveau, dus wat er werd geproduceerd. Het is heel lastig om dit te onderzoeken in het lichaam. Dit nieuwe model is realistischer dan een losse celcultuur. Het is dus een goede middenweg en daardoor interessant om verder te onderzoeken. Er wordt nog steeds gewerkt aan een optimale kweektechniek.
Auto gekocht
Samen met een vriendinnetje heb ik een auto gekocht, genaamd Princess. Daarmee zijn we ieder weekend op pad geweest. Er pasten zeven mensen in, dus we konden steeds allemaal andere stagairs en vrienden meenemen. Dat was supercool. Het meest bijzonder vond ik het toen we gingen skiën op de vulkaan Mount Ruapehu. Je had daar uitzicht over de hele vallei en dat was heel gaaf.Ik vond het wel een uitdaging om naar Nieuw-Zeeland te gaan. Het is aan de andere kant van de wereld, dus mensen konden niet even langskomen. Maar toen ik er eenmaal zat, merkte ik hoe leuk het is om allemaal nieuwe mensen te leren kennen. Ik was zo druk met alles dat ik niet veel heimwee had. Wat een voordeel was, was dat de meeste buitenlanders daar alleen zaten. Daardoor had iedereen veel tijd voor elkaar en investeerden we veel in elkaar, want we hadden verder niemand. Dat maakte het onderlinge contact heel hecht.’