Foto: Buiten-Beeld
‘Het grootste deel van het jaar leven edelherten bij elkaar, maar tegen de tijd van de bronstperiode verdragen ze elkaar niet meer en gaan ze ieder naar hun eigen bronstplekken. Daardoor kun je van ongeveer midden september tot begin oktober het burlen van de mannelijke edelherten horen. Ze maken indruk op de vrouwtjes en bakenen hun territorium af. Meestal is het burlen genoeg om rivalen weg te jagen, maar soms komt het toch tot vechten. Hierbij kan het soms gebeuren dat een mannetje gedood wordt door zijn rivaal.’
Aan het woord is Han ten Seldam, al sinds 1979 boswachter in Planken Wambuis, volgens hem de plek van de beste bronst van de Hoge Veluwe. ‘Er zijn hier veel vrouwelijke edelherten, zogenaamd kaal wild, waarom gestreden moet worden.’ Ten Seldam neemt de vijftien studenten, voornamelijk Bos-en natuurbeheerstudenten, in de schemering mee om hitsige herten te spotten. Elk jaar organiseert De Wandelende Tak, een commissie van studievereniging Sylvatica, een of meerdere excursies waarbij studenten op zoek gaan naar burlende herten.
In colonne fietsen de studenten naar een uitkijkpunt vanaf waar het goed wild observeren is. Terwijl de studenten muisstil wachten komen everzwijnen voorbij en een ree. Ook horen de Bos- en natuurbeheerders duidelijk het langgerekte, klagelijke ooh, van de edelherten. Helaas laten de dieren zich niet zien. In het pikkedonker fietst de groep terug naar Wageningen.