Klaudyna Aneta Borewicz promoveerde op 13 juni op haar onderzoek naar de invloed van prebiotica in de voeding op darmbacteriën.
Stelling: ‘There is a constant feeling of urgency in life of aging dancers’
‘Vroeger was ik een semiprofessioneel balletdanser en later werd ik dansleraar en professioneel ballroomdanser, naast mijn studie en werk in de VS. Ik begon te dansen toen ik ongeveer 14 was, wat erg laat is omdat de meeste dansers beginnen met 5 en rond hun 16de professioneel dansen. Omdat dansen fysiek veeleisend is, gaan de meeste dansers rond de 35 met pensioen. Vandaar het gevoel van urgentie om zo snel mogelijk het topniveau te bereiken, want dat betekent dat je meer loopbaanjaren hebt. Je wilt zoveel mogelijk doen voordat het te laat is.
Vorig jaar danste ik mijn laatste ballroomcompetitie. Mijn danspartner en ik haalden de vierde plaats op het Blackpool Dance Festival, de meest prestigieuze ballroomwedstrijd ter wereld. Ik moest veel reizen, omdat mijn danspartner in Engeland woonde. In die periode heb ik alleen maar gewerkt en gedanst. In de weken voor de wedstrijd trainden we zes à zeven uur per dag. Het was hard werken om dit te combineren met het schrijven van mijn proefschrift. Aan de andere kant is het makkelijker dan bij een andere baan, want ik kon zelf bepalen hoe en wanneer ik werkte.
Het is altijd een dilemma wanneer je moet stoppen met wedstrijddansen, want op je 30ste word je in de dansscène beschouwd als een dinosaurus. Er is een enorme toestroom van jongere mensen die graag jouw plek innemen. Ik besloot met pensioen te gaan, omdat ik denk dat ik heb bereikt wat ik kan en ik de wedstrijdscène op een goede manier wilde verlaten.
Ik train nu om dansleraar en jurylid te worden. Dit kan ik combineren met een baan overdag. Het verdient ook best goed; in de VS krijgen dansleraren een vergelijkbaar uurtarief als chirurgen. Mijn eerste examens zijn slechts drie weken na mijn promotie, dus na mijn verdediging ga ik me meteen storten op de voorbereiding.’