Elise besloot dat ze wel een uitgebreid ontbijtje had verdiend. Na maanden zoeken had ze eindelijk haar stage gevonden. De hele zomer had ze doorgezocht en gesolliciteerd, en eindelijk was het dan gelukt. Hopelijk betekende dit het einde van deze rotperiode. Ze had nooit eerder zulke tegenslagen gehad en was maanden gedeprimeerd geweest. Dat alles was wat haar betreft voorbij. Niet meer plotseling in tranen uitbarsten en al helemaal nooit meer denken dat ze net zo’n loser als Willem-Jan zou worden.
In haar fel gekleurde ochtendjas zwierde ze door de keuken om roerei en toast te maken, en verse koffie te zetten.
‘Goedemorgen schoonheid,’ riep Willem-Jan, terwijl hij de kamer binnenstormde. Elise schrok op uit haar krant. Die jongen stond toch nooit voor elf uur op? De andere huisgenoten waren nog op vakantie of thuisthuis, dus ze dacht dat ze het rijk alleen had.
Snel trok ze haar ochtendjas dicht, en keek gegeneerd naar haar normaal zo sikkeneurige huisgenoot. ‘Niet zo verbaasd, schat, ik kán wel vroeg opstaan als ik wil.’ Hij glunderde er een beetje bij. ‘Wat kun jij een heerlijke koffie zetten’, zei hij terwijl hij een flinke mok voor zichzelf inschonk. Hij pakte een boterham, schepte er flink wat roerei op en nam een grote hap. Elise keek hem vol verbazing aan. Wat was het toch een ongelooflijk arrogante en tegelijk aandoenlijke jongen. ‘Ben je verliefd ofzo?’, vroeg ze ongelovig. ‘Dat zou jij wel willen weten hè?’, antwoordde hij met een knipoog. ‘Maar je hoeft niet jaloers te worden hoor.’ Elise huiverde, terwijl ze een blik wierp op zijn vettige haar en zijn witte onderkin.
De bel ging. Willem-Jan liep naar de intercom. ‘Snackbar Het Hoekie, wat wilt u bestellen?’ grapte hij. ‘Is Willem-Jan er ook? Ik ben zijn moeder’, zei een damesstem. Als verstijfd stond hij daar, plotseling lijkbleek. ‘Oh nee, fluisterde hij. ‘Nee, nee. Help!’ ‘Ik had beloofd dat ik elke dag naar de bieb zou gaan om aan mijn scriptie te werken. Anders gaat de geldkraan dicht. Fuck.’
‘Hallo?’, klonk het uit de intercom.
Elise sprong op en duwde Willem-Jan aan de kant. ‘Willem-Jan is naar de bibliotheek’ zei ze. ‘Zal ik zeggen dat u bent langsgeweest?’