Die evaluaties worden niet alleen gebruikt om het onderwijs te verbeteren, maar ook in de persoonlijke beoordeling van de desbetreffende stafleden. Omdat ze zo belangrijk zijn, worden de evaluaties daarmee eigenlijk sturend: hoe hoger de score, hoe beter.
Als we dan kijken naar de vragen in het systeem – ‘ik kon het vak aan, alles was me duidelijk, ik wist precies hoe mijn cijfer tot stand zou komen, et cetera’ – dan worden coördinatoren verleid om hun vakken en tentamens simpeler en voorspelbaarder te maken. Vakken met veel wiskunde of een andere flinke uitdaging krijgen bijvoorbeeld steevast lagere beoordelingen.
Coördinatoren worden verleid om hun vakken simpeler te maken
Waarom vragen we oud-studenten twee jaar na hun studie niet eens welk vak ze zich nog goed herinneren? Of aan welk vak ze nu het meest hebben in hun werk? Welke docent kunnen ze zich het best herinneren?
Ik heb zelf denk ik het meest geleerd van vakken die ik niet meteen kon waarderen of destijds zelfs het meest verschrikkelijk vond.
Het onderwijs wordt steeds schoolser. Op korte termijn is dat misschien prettig voor docent en student, maar op de lange termijn hollen we de studie en de onafhankelijkheid van onze studenten daarmee uit.