Een van de beschadigde boten van het snorkelbedrijf van Michelle Boonstra’s ouders.
Gelukkig had ik snel contact met mijn ouders
‘Mijn vader was nog bij mij in Nederland toen bleek dat deze orkaan zo groot en desastreus zou worden. Hij moest snel terug naar Sint Maarten om het huis stormklaar te maken, want mijn vader is thuis de handyman. Mijn moeder was erg bezorgd, omdat ze orkaan Luis in 1995 heeft meegemaakt. Die was vergelijkbaar met Irma. Toen de orkaan over het eiland kwam, hadden we contact, totdat het oog boven het eiland lag. Gelukkig had ik relatief snel, na twaalf uur, alweer spaarzaam contact. Daardoor wist ik dat het goed met ze ging, daar had ik veel geluk mee. Toch waren de dagen erna erg stressvol, omdat er v veel werd geplunderd.
De situatie was voor mij persoonlijk heel stressvol. Ik kreeg veel steun van mensen in Nederland, maar soms voelde ik me niet helemaal begrepen. De beelden van het verwoeste eiland, die iedereen heeft gezien, zijn voor mij herkenbaar als de plek waar ik ben opgegroeid en tot kort geleden woonde. Wat dat betekent, begrijp je pas als je het hebt meegemaakt. Gelukkig heb ik ook veel contact met vrienden van mijn middelbare school, die in een vergelijkbare situatie zitten.
Michelle Boonstra is bachelorstudent Dierwetenschappen. Ze woonde de afgelopen 12 jaar op Sint Maarten.
Ik verwacht dat het nog jaren duurt voordat de economie van Sint Maarten, die voor 85 procent op toerisme draait, is hersteld. Veel hotels zijn natuurlijk beschadigd en het eiland ziet er niet zo aantrekkelijk meer uit. Ook is het koraal rond het eiland deels verwoest, wat extra vervelend is voor het snorkelbedrijf van mijn familie. Dat bedrijf was al getroffen, doordat verschillende boten zwaar zijn beschadigd. Het is maar de vraag of mijn ouders met het bedrijf door kunnen gaan.’