Foto Marcus Bleasdale for Human Rights Watch
‘Het probleem met kinderarbeid bij tabaksplantages en grote fabrikanten zoals Nike is juist aan het afnemen. De overheid neemt steeds strengere maatregelen en biedt in sommige regio’s gratis onderwijs aan via nationale scholen. Maar ook dankzij ngo’s die scholen bouwen en bedrijven aangeven die de regels overtreden, is kinderarbeid aan het afnemen. De maatregelen hebben ervoor gezorgd dat in de afgelopen acht jaar zo’n 63 duizend kinderen niet langer werken, maar naar school gaan.
Veel kinderen werken om de ouders financieel te ondersteunen. De overheid geeft fondsen en subsidies aan die families, zodat de kinderen naar school kunnen. Wat nog wel een probleem is, is de afstand. Hoewel er gratis scholen zijn, heeft niet iedereen er fysiek toegang toe. Organisaties proberen dan docenten naar afgelegen gebieden te sturen.
De Indonesische overheid wordt dus juist steeds strenger, maar ik denk dat internationale media zich dat niet realiseren, omdat berichtgeving hierover niet in het Engels is.
Wat in Indonesië als een veel groter probleem wordt gezien, zijn de kinderen in grote steden die op straat moeten bedelen of soms zelfs in de prostitutie werken. Zij vallen dan onder een “bedelcoördinator”. Grote bedrijven kun je makkelijker controleren. Dat is met kinderen op straat moeilijker. Ik kom zelf uit Jakarta, waar ik veel kinderen op straat zie. Arme mensen trekken naar de stad in de hoop op beter werk, maar komen vaak bedrogen uit. Ook op de campus van de universiteit waar ik studeerde, kwam ik kinderen tegen. Daar verkochten ze tissues, toiletpapier en kranten. Het positieve was dan weer wel dat we de kinderen op de campus Engels en wiskunde leerden. Dat was onze voorwaarde, als ze wilden dat we hun spullen gingen kopen.’