© Lotje Hogerzeil
De kersverse masterstudent heeft geen tijd om zijn hele levensverhaal te vertellen: hij moet snel zijn thee en ontbijt naar binnen werken voordat de warming-up voor de sportdag begint. Parth ziet eruit alsof hij er helemaal klaar voor is, met sportieve outfit en al. Maar als je een beetje beter kijkt zijn er wel degelijk sporen van het schuimfeest van gisteren te bespeuren op zijn enigszins vermoeide gezicht. ‘Niemand kan feesten zoals de Nederlanders, dat moet gezegd worden. In India gaan we niet door tot vier uur ’s ochtends. Maar ik ben klaar voor vandaag.’
Direct maar behulpzaam
Het is niet alleen de partysfeer die hij kan waarderen. ‘Ik vind het heerlijk hoe direct Nederlanders zijn. Ze vertellen je precies waar het op staat. In India zijn mensen bang om de waarheid te zeggen, bang om anderen te kwetsen.’ Bedoelt hij niet gewoon dat Nederlanders een beetje bot zijn? Integendeel. ‘Ik heb een heel warm welkom gehad. Mijn AID-mentoren hebben me de hele stad al laten zien. Heel behulpzaam!’
Oké, er is één verbeterpuntje: het eten hier is flauw
Flauw eten
Bovendien is Parth erg te spreken over Wageningen als nieuw thuis. Hij heeft een kamer in de Bornsesteeg en is heel blij met de omgeving. ‘Het klimaat hier is geweldig. Alles is groen en blijft ook groen. Ik ben gewend aan droogte en temperaturen tot 50° C, dit is echt een opluchting.’ Terwijl hij de laatste hap van zijn bolletje kaas doorslikt, geeft hij toe: ‘Oké, misschien is er wel één verbeterpuntje. Het eten hier is flauw. Er zit weinig smaak aan. Ik ben blij dat ik mijn eigen pepers en kurkuma bij me heb.’