‘Het was in het begin heel moeilijk. Het World Food Program had me per mail een aantal opties voor onderzoek gestuurd, maar toen ik daar aankwam bleek eigenlijk geen van die opties te kunnen. Ook was mijn officiële registratie als stagiaire nog niet geregeld, waardoor ik niet kon reizen en alleen op kantoor mocht zitten.
De Ethiopiërs vond ik vriendelijk en behulpzaam, maar ook vrij introvert. Daardoor was contact maken wel moeilijk. Ik kreeg een werkplek in een hoekje en iedereen zat te werken. Ze hielpen me niet echt, waardoor ik moest leren initiatief te nemen en assertief te zijn.
Na twee maanden literatuur zoeken, meeschrijven aan een flyer en financiële verslagen maken, kon ik beginnen met mijn stageonderzoek. Ik deed een capacity assessment van het School Feeding Program op regionaal en schoolniveau. Ik heb meerdere scholen bezocht om te kijken hoe het ermee staat en wat verbeterd kan worden. Nu wordt het programma nog helemaal geregeld door het WFP, maar het idee is dat Ethiopië dat later zelf kan.
Het was echt heel leuk om het veld in te gaan. Toen ik een keer aankwam op een school stonden alle kinderen toevallig buiten. Het was een hele happening en ze kwamen allemaal om me heen staan: ‘You, you! Give me money!’ Best gek dat iedereen het zo bijzonder vindt om jou te zien.
Voor een gesprek op een van de scholen moesten we eerst anderhalf uur door een zandlandschap rijden. Die regio was hard getroffen door de droogte. Moeilijk om te zien: de mensen hebben al bijna niks en dan gaat hun vee ook nog dood en mislukken de oogsten. Ik kon daar na mijn gesprek gewoon weg, maar zij zitten daar vast.
Mijn thesis heb ik grotendeels zelf moeten uitzoeken. Het WFP was het niet eens met mijn proposal, maar er kwam weinig input over hoe het wel moest en het contact met mijn begeleider in Nederland was lastig. Eenmaal terug in Nederland werd het me met zijn begeleiding gelukkig veel duidelijker wat ik met mijn scriptie moest.
Ook al waren de eerste maanden misschien moeilijk, ik heb een grote persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt en na het begin was het geweldig.’