Na wat opstartproblemen stonden ze bij De Bongerd onder de douches. Vera legde haar zwemschema uit aan Willem-Jan en keek hem bemoedigend aan.‘Je hebt je duikbril wel mee toch?’ zei Vera. ‘Veer, ik heb m’n ogen net open, mag ik even wakker worden?’ zei hij.‘Tijdens het zwemmen word je wel wakker. Jij wilt toch van die kilootjes studentenvet af?’ Vera porde in de bierbuik van Willem-Jan en duwde hem plagend richting het zwembad. Het was druk in het bad, en dat op de vroege ochtend. Niet alleen studenten, maar ook bejaarde mannen en vrouwen zwommen hun baantjes. Langzame mensen hebben in De Bongerd altijd vier banen aan de douchekant. Ertegenover liggen de snelle banen.‘Hé, moet je die man daar op de kant zien. Zo’n zwembroek over een dikke buik ziet er niet uit’, grinnikte Willem-Jan. ‘Maar hij heeft vroeger vast van z’n studentenleven genoten’. Vera keek hem boos aan, zoiets mocht je niet zeggen vond zij. Het was al knap dat hij wat aan beweging deed op z’n oude dag.‘Hij heeft ook een drijfbandje, alsof z’n buik niet genoeg drijft!’ Het half-uurtje zwemmen was bijna voorbij. De laatste vijf minuutjes deed Vera nog even de rugcrawl, terwijl Willem- Jan het bij schoolzwemmen liet. Hij vond borstcrawl al vermoeiend genoeg en ondanks herhaaldelijk aandringen wilde Vera niet eerder naar de sauna gaan. Dit gaat lekker, nog vier baantjes te gaan, dacht Vera ondertussen. Zonder dat ze het doorhad zwom ze steeds schuiner in haar baan, om daarna met een klap tegen de man met zwembandje te botsen. Hij begon direct wilde bewegingen te maken, waardoor Vera onder water werd geduwd. Het bandje dreef weg en de oude man keek het wanhopig na. Proestend kwam Vera weer boven. ‘Sorry meneer, ik had het niet door. Gaat het?’ Gauw pakte ze het drijfbandje en gaf het terug. ‘Kijk eens een beetje uit, jongedame!’ zei de man woedend toen hij weer bijgekomen was. Vera zorgde dat ze zo snel mogelijk weg kwam.
‘Kom Willem-Jan, op naar de sauna’, zei een vuurrode Vera op de kant tegen Willem-Jan, die zich lachend liet meeslepen.