‘Dus u wil graag onze nieuwe office-manager worden. Kunt u mij vertellen waarom u solliciteert op deze functie?’ Willem-Jan had een hekel aan werk, vooral als hij er niet beter van werd. Maar hij had nu echt geld nodig om de schade aan de regenpijp af te betalen. ‘Ik wil graag ervaring op doen met het werkende leven voordat ik afstudeer.’ ‘Hm, juist ja. Over uw studie gesproken: hoe lang duurt die nu al?’ Hij dacht terug aan zijn AID in 2008. ‘Nu iets meer dan vier jaar.’ Willem-Jan probeerde het luchtig te laten klinken. Hij dacht aan al die verenigingsavonden, dispuutsfeesten, jaarclub- borrels of gewoonweg avonden in de kroeg hangen. ‘Ik heb hard gewerkt aan mijn sociale ontwikkeling. Veel netwerken enzo.’ De man gromde en ratelde op zijn toetsenbord. ‘Ben je oplossingsgericht?’ ‘Eh…’ Willem-Jan probeerde snel wat te bedenken. Toen hij eens laat terugkwam uit de kroeg was hij zijn sleutels vergeten. Om binnen te komen, was hij via de regenpijp naar boven geklommen en had daarbij de pijp zelf en de balkondeur vernield. Toevallig ook de reden dat hij hier zat. Hij grijnsde: ‘Och, ik ben wel creatief. Ik bereik sowieso altijd mijn doel.’ ‘Hm, voor deze functie hebben we iemand nodig die proactief te werk gaat. Ben jij zo iemand?’ Willem-Jan dacht aan zijn rampzalige thesis-historie. Het lukte hem maar niet om het onderzoek van de grond te krijgen. Zijn eerste begeleider was inmiddels van baan veranderd. ‘Ik pak graag nieuwe projecten op,’ zei hij . Uiteindelijk stond de man op en schudde hem de hand. ‘Goed. Tot zover het interview. U hoort over een halfuurtje of u geselecteerd bent.’ ‘En?’ Vera keek vragend naar een glunderende Willem-Jan terwijl hij de woonkamer betrad. ‘Hier staat de gloednieuwe offi ce-manager bij Bon Berger International.’ Hij zette vol trots zijn kraag recht. Derk rolde met zijn ogen, tot hem iets te binnen schoot. ‘Bon Berger… dat ken ik ergens van.’ Hij begon te lachen. ‘Man, dat is vrijwilligerswerk!