Student
Mortierstraat 14b

Mortierstraat 14B – Chipskruimels

Wat voorafging: Na een spannende periode zit het weer helemaal goed tussen Vera en Robby. Ze ondernemen weer van alles en Robby is vaak in de Mortierstraat.
Carina Nieuwenweg

‘Rrrrriiiinngggg!’ Vera keek verbaasd op. Zondagmiddag was geen tijdstip waarop ze normaal bezoek kregen.

‘Verwacht jij iemand?’, vroeg ze aan Bianca, die languit op de bank lag. Bianca schudde haar hoofd en stond op om open te doen. Toen ze de woonkamer weer inliep, keek ze zenuwachtig naar Vera. Achter haar verschenen plotseling Vera’s vader en moeder. Verschrikt liet Vera het boek vallen dat ze aan het lezen was.

‘Hallo lieverd’, riep haar moeder enthousiast, terwijl ze haar dochter om de hals vloog. ‘We waren in de buurt en we dachten…. Oh!’ Met een vies gezicht keek de vrouw naar de tafel met daarop het bewijs van een gezellige avond. Een halve maaltijd, bierflesjes die dienst deden als asbak en een opgedroogde wijnvlek.

‘We zijn net klaar met het ontbijt’, loog Vera snel. ‘Willen jullie koffie?’ Haar ouders knikten instemmend.

‘Ik maak het wel’, riep Bianca, die naar de keuken vluchtte. Ondertussen probeerde Vera een beha onder de bank te schoppen. Waar kwam die nu weer vandaan?

Haar moeder begon te praten over koetjes en kalfjes, maar Vera zag dat haar blik steeds afdwaalde naar de sigarettenpeuken en chipskruimels op de salontafel.

‘Hoe gaat het met je studie lieverd?’, ging ze verder. Trots vertelde Vera over haar resultaten, hopend dat ze de indringende biergeur zouden vergeten. Waren haar ouders niet op de hoogte van de ongeschreven regel dat je niet onaangekondigd op de stoep hoorde te staan? Eindelijk kwam Bianca met de koffie aanzetten. Dankbaar nam Vera’s moeder het kopje aan, om beteuterd te merken dat het wel erg plakkerig was.

‘Hoe is het eigenlijk met je kamer, die we samen zo leuk hebben ingericht?’, vroeg ze. ‘Ik ben eigenlijk wel benieuwd!’ Voordat Vera kon protesteren, liep haar moeder al richting slaapkamer.

‘Mam, dat lijkt me echt geen goed idee!’, probeerde Vera nog. Maar haar moeder had de deur al opengegooid. Een dikke bier- en slaapwalm kwam hen tegemoet. Te midden van omgewoeld beddengoed lag Robby uitgestrekt op Vera’s bed. Sprakeloos staarden haar ouders naar de halfnaakte jongen met dreads. Beschaamd sloeg Vera haar handen voor haar gezicht. De ondertussen ontwaakte Willem-Jan ging in pyjama tussen Vera’s ouders in staan. Hoofdschuddend legde hij zijn handen op hun schouders.

‘Ik snap het wel: wij houden ook niet zo van Droevies.’

Leave a Reply


Je moet inloggen om een comment te plaatsen.